Ingewikkelde problematiek

Ik zit nu zo ongeveer aan het einde van de opname bij de adolescentenkliniek. Vrijdag ga ik met ontslag. Maar hoe ga ik nu verder? Dat is een beetje de vraag. Er zijn twee opties:

1) ITB bij Karakter Zetten. Dat is een intensieve ambulante gezinsbegeleiding.
2) Langdurige opname bij De Viersprong in Halsteren.

Vandaag had ik een gesprek met mijn ouders en psycholoog om te kijken welk vervolgtraject het beste voor me is. Het kwam erop neer dat de ITB het prettigste is en daarmee zou ik mijn gewone leven voort kunnen zetten. Maar het probleem is dat ik eerst de achterliggende problemen opgelost moet hebben voordat ik mijn leven weer op moet gaan pakken, want anders ben ik na de ITB weer terug bij af.

Alleen uit dit gesprek is wel gebleken dat de problemen allemaal veel ingewikkelder liggen dan verwacht. Ik heb niet gewoon een depressie. Er ligt zoveel meer achter, maar wat het precies is dat weten we niet. Mogelijk een persoonlijkheidsstoornis (ik heb immers een bedreigde persoonlijkheidsontwikkeling).

Een groot probleem is dat het me niet lukt om goed voor mezelf te zorgen. De wonden die komen van automutilatie, het lukt me niet om ze goed te verzorgen. Het lukt me niet om voldoende te eten. Het lukt me niet om op tijd te slapen. Hoe graag ik ook goed voor mezelf wil zorgen, de meest normale dingen kan ik gewoon niet. Mijn ouders vermoeden dat ik daarin gewoon een soort beperking/handicap heb. Dat ik een ziekte of stoornis heb die ervoor zorgt dat ik zulke dingen gewoon niet kan. Mijn vader gaf bijvoorbeeld de vergelijking: 'Een blind iemand kun je leren om te zien, maar wat dan ook, hij heeft het vermogen niet en zal dus nooit zien.' En als ik er dan zo over nadenk heb ik een sterk vermoeden dat ik het vermogen niet heb om goed voor mezelf te zorgen.

Ook is het zo dat ik, ondanks dat ik al lang in de psychiatrie zit, mezelf niet goed kan uiten en enorm gesloten ben. Mensen kunnen me niet lezen, ze hebben geen flauw benul wanneer ik écht vrolijk ben en wanneer ik een masker voorhoud. Als ik zou worden opgenomen in Halsteren dan kan ik niet onder die geslotenheid uitkomen. Wat dan ook, ze vragen zolang door tot ik open en eerlijk ben.

Mijn ouders staan op dit moment het meest open voor de langdurige opname bij De Viersprong. Ze willen dat ik eerst mijn problemen ga aanpakken. Ook hopen ze daar wat meer duidelijkheid te kunnen krijgen over wat er nou achter de problematiek zit, heb ik inderdaad (naast de depressie en al die andere labeltjes) nog een andere ziekte of stoornis? En zo ja, hoe moeten mijn ouders en ik hiermee omgaan en in hoeverre zijn mijn problemen op te lossen?