Instorting
Het gaat goed met me, maar vandaag was echt een blegh dag, oftewel kut.
Ik had al niet lekker geslapen. Ik had volgens mij een nachtmerrie maar ben helemaal vergeten waarover dat ging. Ontbijt kreeg ik niet weg, dus geen ontbijt gehad. Vervolgens moest ik op stage een les geven, de eerste keer klassikaal voor deze groep. En echt, dat ging zo slecht. Ja, het is geen makkelijke klas en het is de eerste keer klassikaal. Maar toch, ik baal als een stekker. Het voelt alsof ik echt helemaal gefaald heb, ik heb nu dan ook echt totaal geen zin in de volgende lessen die ik moet gaan geven. Maar... nu moet ik morgen weer een les geven. Deze les is nog veel moeilijker om het overzicht over de klas in te behouden, klassenmanagement is hierin een stuk lastiger, en laat dat precies mijn zwakke punt zijn. Alsof dat nog niet genoeg is, komt uitgerekend morgen de praktijkopleider observeren en heb ik in de middag ook nog een tussenevaluatie. Dat gaat echt zo but worden. Als ik de "simpele" les van vandaag al niet kan geven, hoe ga ik dat morgen dan in godsnaam doen.
Na de les nabespreking. Eigenlijk kwam het erop neer dat mijn mentor net zo negatief dacht over de les als ikzelf. Ik had geen orde, geen overzicht over de klas. Ik had het digiboard beter moeten benuttigen, noem het allemaal maar op. Ik vroeg me toen ook echt wel af of ik dit kan. Ik ben er gewoon bang voor dat ik mijn stage niet ga halen, dat de pabo veel te hoog gegrepen is. Volgens mij scoor ik nu al heel laag, hoe moet ik dan mijn stage afronden met voldoendes voor elke rubric (je mag op geen enkel onderdeel onvoldoende scoren).
De rest van de dag ben ik nog wel doorgekomen. Op één boterham overigens. Ik had dus geen ontbijt op, en met de lunch kreeg ik één boterham weggewerkt. Met moeite, ik kon 'm maar net binnenhouden.
Nu zit ik thuis enorm te piekeren over morgen. Echt de hele tijd al een jankgevoel. De drang om mezelf te beschadigen is enorm. Maar nee, dat mag ik niet doen. Dat heb ik al zeker twee jaar niet gedaan, daar mag ik niet aan beginnen. Hoe durf ik hier überhaupt aan te denken?!
Op het moment ben ik echt hopeloos gewoon. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet dat me morgen een hele moeilijke les te wachten staat en vervolgens veel negatieve feedback over mijn algemeen functioneren in de stage. Een vervelender gevoel kan ik me op het moment niet voorstellen.
Ik had al niet lekker geslapen. Ik had volgens mij een nachtmerrie maar ben helemaal vergeten waarover dat ging. Ontbijt kreeg ik niet weg, dus geen ontbijt gehad. Vervolgens moest ik op stage een les geven, de eerste keer klassikaal voor deze groep. En echt, dat ging zo slecht. Ja, het is geen makkelijke klas en het is de eerste keer klassikaal. Maar toch, ik baal als een stekker. Het voelt alsof ik echt helemaal gefaald heb, ik heb nu dan ook echt totaal geen zin in de volgende lessen die ik moet gaan geven. Maar... nu moet ik morgen weer een les geven. Deze les is nog veel moeilijker om het overzicht over de klas in te behouden, klassenmanagement is hierin een stuk lastiger, en laat dat precies mijn zwakke punt zijn. Alsof dat nog niet genoeg is, komt uitgerekend morgen de praktijkopleider observeren en heb ik in de middag ook nog een tussenevaluatie. Dat gaat echt zo but worden. Als ik de "simpele" les van vandaag al niet kan geven, hoe ga ik dat morgen dan in godsnaam doen.
Na de les nabespreking. Eigenlijk kwam het erop neer dat mijn mentor net zo negatief dacht over de les als ikzelf. Ik had geen orde, geen overzicht over de klas. Ik had het digiboard beter moeten benuttigen, noem het allemaal maar op. Ik vroeg me toen ook echt wel af of ik dit kan. Ik ben er gewoon bang voor dat ik mijn stage niet ga halen, dat de pabo veel te hoog gegrepen is. Volgens mij scoor ik nu al heel laag, hoe moet ik dan mijn stage afronden met voldoendes voor elke rubric (je mag op geen enkel onderdeel onvoldoende scoren).
De rest van de dag ben ik nog wel doorgekomen. Op één boterham overigens. Ik had dus geen ontbijt op, en met de lunch kreeg ik één boterham weggewerkt. Met moeite, ik kon 'm maar net binnenhouden.
Nu zit ik thuis enorm te piekeren over morgen. Echt de hele tijd al een jankgevoel. De drang om mezelf te beschadigen is enorm. Maar nee, dat mag ik niet doen. Dat heb ik al zeker twee jaar niet gedaan, daar mag ik niet aan beginnen. Hoe durf ik hier überhaupt aan te denken?!
Op het moment ben ik echt hopeloos gewoon. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet dat me morgen een hele moeilijke les te wachten staat en vervolgens veel negatieve feedback over mijn algemeen functioneren in de stage. Een vervelender gevoel kan ik me op het moment niet voorstellen.
03 apr 2017
- meld ongepast verhaal
-
2O14
maandag 03 april 2017 19:26
Ow meis ik vind je zo'n bikkel. Ik kan niet voor de klas staan ik ben daar zo slecht in.
Probeer morgen niet aan vandaag te denken, maar start gewoon opnieuw en bereid de les voor je zelf goed voor Zo dat je je zelf wat zekerder voeld. Je kan het echt -
sadness
dinsdag 04 april 2017 08:03
Vertel je nog even hoe het is gegaan? En soms mag je toch een rotdag hebben. Die heeft iedereen nog? Let it be en morgen (vandaag) weer een nieuwe dag. Misschien ook geen gemakkelijke, maar wellicht voel je je beter. En anders is er weer een morgen...
-
sadness
dinsdag 04 april 2017 08:03
nog = toch
-
inoue
dinsdag 04 april 2017 11:37
Ik vind het echt heel stoer van je dat je de pabo doet! en weetje? Tijdens je stage mág je fouten maken want van fouten leer je. Probeer de feedback die je hebt gekregen mee te nemen naar de volgende les. Probeer dit niet te zien als een nederlaag tegenover jezelf maar als een uitdaging om jezelf steeds iets beter te maken in het geven van lessen. You can do this!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 jan 2020 Terug van weggeweest!! ( 3 )
- O 30 apr 2019 eventjes kort ( 3 )
- O 16 feb 2019 We gaan er weer tegenaan ( 4 )
- O 14 feb 2019 Blog seksueel misbruik ( 3 )
- O 03 feb 2019 *boswandeling & eetstoornis ( 10 )
- O 17 jan 2019 In tweestrijd met mezelf
- O 17 dec 2018 Strijd om gewicht ( 15 )
- O 27 nov 2018 Met vallen en opstaan ( 1 )
- O 07 nov 2018 Anorexia eetclub ( 5 )
- O 31 okt 2018 Borderline ( 3 )
- O 31 okt 2018 Dag lief maatje ( 2 )
- O 27 okt 2018 Veel gesprekken ( 2 )
- O 17 okt 2018 Wat een giller - NS ( 1 )
- O 15 okt 2018 Piercing, Lion King en Walibi ( 4 )
- O 29 sep 2018 Update hap, therapie en stage ( 12 )