Irritant

Mijn vader weet er altijd voor te zorgen dat ik me klote voel. Altijd. En dan gaat hij vrolijk door met leven terwijl hij mijn dag verpest heeft.

En als ik een keer zeg dat hij niet zijn problemen bij mij neer moet leggen dan krijg ik terug dat ik brutaal ben.

Sorry hoor. Het gaat gewoon niet goed met mij. Ik sta echt op het punt van instorten, iedere dag. Het kost mij gewoon intens veel energie om blij te zijn. Mijn hoofd is gewoon negatief ingesteld. De hele dag ben ik aan het vechten met de stem in mijn hoofd die zegt dat ik een idioot ben, dat ik niets kan. En dan komt mijn vader er nog eens bij. Hij geeft mij het gevoel dat ik voor hem slechts iemand ben waaraan hij al zijn problemen kan vertellen zodat hij er zelf niet meer mee zit. Maar ik ben zijn dochter! Hij moet vragen hoe het met mij gaat. Hij moet mijn problemen oplossen. Maar het is altijd andersom.

Ik voel me alleen. Ik moet altijd alles zelf doen.

Ik kan het er gewoon niet bij hebben.

Ik heb vandaag vanaf 09:00 tot 19:00 gewerkt. Dan komt ik thuis, helemaal kapot en dan krijg ik naar mijn hoofd dat ik te laat ben. Ja, ik was wat later omdat het werk uitliep. Als het werk om 18:00 niet klaar is, dan werken wij gewoon door. En ja, dan ben ik later.

Niemand vraagt hoe mijn werk was. Alleen maar de hele tijd gezeik.

Ik heb van 20:00 tot 22:15 geleerd. Terwijl ik dus al kapot was van het werken. Maar niemand zegt tegen mij dat ik goed m'n best heb gedaan vandaag. En als niemand dat tegen je zegt, dan ga je geloven dat je gefaald heb. Dan geloof je dat je meer had moeten doen. Dan geloof je dat je een domme idioot bent.

En als je eigen hoofd dat de hele tijd tegen jezelf zegt, dan is het leven gewoon fucking zwaar.

Niemand in mijn huis is geïnteresseerd in mij.

En ondertussen gooit mijn vader al zijn ellende op mijn bord. Ik kan het er verdomme niet mee bij hebben.

Ik weet het allemaal niet meer.

Mijn vader moet eens een keer voor mij gaan zorgen, in plaats van ik voor hem.

Na 18 jaar is het wel een keertje klaar. Ik kan het niet meer aan dat er niemand voor me is als ik doodop thuis kom.

Ik haat het hier.