jaloezie
Vanaf vandaag begin ik hier met schrijven. Ik ben wel nieuwsgierig of ik dit lang ga kunnen volhouden, maar het is voor mij een goede uitlaatklep voor zaken die ik aan niemand kan vertellen.
Ik voel me sinds een jaar enorm aangetrokken tot mijn collega. Ik heb dat altijd goed kunnen verdringen, maar het wordt elke dag moeilijker. De grootste vraag die ik me stel is : ziet hij me zitten of doet hij gewoon aardig tegen me ? Ik kan toch moeilijk tegen hem zeggen dat ik stapelzot op hem ben ??? Ik heb een relatie van 9 jaar en hij een van 5 jaar. We hebben er nog nooit openlijk over gepraat, maar ik voel die enorme spanning als we samen zijn. Bovendien ligt de zaak nogal moeilijk daar hij mijn collega is. Ik moet 9 uur per dag met hem samenwerken.
Ik zou nog het liefst eens met hem spreken hierover, maar dat kan ik niet... ik ben nogal een flapuit int gewone leven, maar als het over zulke dingen gaat, dan klap ik volledig dicht. Dat is volgens mij te wijten aan vroeger : ik werd vaak uitgelachen en niemand vond mij aantrkkelijk. Nu is dat al veel verbeterd, maar op dat vlak heb ik niet zo veel zelfvertrouwen...
Vandaag hadden we weer een leuke dag, ware het niet dat om 16u zijn vriendin kwam aandraven. Ik kan het gewoon niet verdragen dat ze bij hem is. Ik werd gewoon stikjaloers toen ze samen vertrokken naar huis. Hoe is dat toch mogelijk, ben net een puber !!
Hoe krijg ik hem zover dat hij zich prijsgeeft, of dat ik hem hierover aanspreek ????????????????????????
Ik voel me sinds een jaar enorm aangetrokken tot mijn collega. Ik heb dat altijd goed kunnen verdringen, maar het wordt elke dag moeilijker. De grootste vraag die ik me stel is : ziet hij me zitten of doet hij gewoon aardig tegen me ? Ik kan toch moeilijk tegen hem zeggen dat ik stapelzot op hem ben ??? Ik heb een relatie van 9 jaar en hij een van 5 jaar. We hebben er nog nooit openlijk over gepraat, maar ik voel die enorme spanning als we samen zijn. Bovendien ligt de zaak nogal moeilijk daar hij mijn collega is. Ik moet 9 uur per dag met hem samenwerken.
Ik zou nog het liefst eens met hem spreken hierover, maar dat kan ik niet... ik ben nogal een flapuit int gewone leven, maar als het over zulke dingen gaat, dan klap ik volledig dicht. Dat is volgens mij te wijten aan vroeger : ik werd vaak uitgelachen en niemand vond mij aantrkkelijk. Nu is dat al veel verbeterd, maar op dat vlak heb ik niet zo veel zelfvertrouwen...
Vandaag hadden we weer een leuke dag, ware het niet dat om 16u zijn vriendin kwam aandraven. Ik kan het gewoon niet verdragen dat ze bij hem is. Ik werd gewoon stikjaloers toen ze samen vertrokken naar huis. Hoe is dat toch mogelijk, ben net een puber !!
Hoe krijg ik hem zover dat hij zich prijsgeeft, of dat ik hem hierover aanspreek ????????????????????????
17 feb 2005
- meld ongepast verhaal
-
LiveStrong
donderdag 17 februari 2005 20:47
Welkom hier! Probeer te letten op zijn lichaamstaal. Komt ie dicht tegen je aan staan? Hoe kijkt ie naar je, in vergelijking met hoe hij naar anderen kijkt? Als je hem een sms stuurt, reageert hij dan meteen? Dat soort dingen... Dan zou je er achter kunnen komen of het wederzijds is. Tsja, en krijg je écht de indruk dat het echt is... Vraag het hem dan gewoon. Niet zo direct, maar probeer een wat meer persoonlijk gesprekje aan te knopen en draai dit net zolang tot je op het onderwerp komt wat je wil horen..., wat hij van jou denkt!
Succes! LS.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 mei 2005 pffffff...... volwassen ?
- O 04 mei 2005 pfffffffff ... ( 1 )
- O 27 apr 2005 verlof !
- O 20 apr 2005 klote !
- O 12 apr 2005 klein kind van 34 jaar
- O 07 apr 2005 wanneer liefde omslaat in haat ... ( 1 )
- O 01 apr 2005 triestig, het is weekend ( 10 )
- O 31 mrt 2005 goeie week ( 1 )
- O 31 mrt 2005 ik wil hem !! ( 2 )
- O 30 mrt 2005 hard gewerkt ( 1 )
- O 29 mrt 2005 vaag ( 1 )
- O 21 mrt 2005 triestig ( 2 )
- O 15 mrt 2005 ik zal mannen nooit begrijpen ( 1 )
- O 14 mrt 2005 gluren
- O 14 mrt 2005 twijfels