Je afsluiten van de wereld.

Het gaat niet meer zo goed tussen L. (mn beste vriend) en ik.
Ik vertrouw hem niet meer, en heb eindelijk door hoe hy echt in elkaar zit.
Hy draaide alles om, en hoe gek genoeg, ik trapte er constant weer in.
Als hij op msn tegen myn vriendin zei ik heb dat gedaan, en ik vroeg het hem zei die
bij wijze van spreken dat hy het niet gedaan had terwijl ik het bewijs gewoon voor me had liggen.
Maar toch trapte ik er constant weer in. Denk dat mn gevoelens voor hem ook een grote rol speelden.
Gelukkig heb ik R. laatst leren kennen, we zijn collega's, maar dat wist ik helemaal niet omdat ik overdag werk en hy meestal 's avonds. Sinds kort vinden we elkaar erg leuk en doen veel dingen samen, we hebben nog niks maar dat hoeft niet perse, we doen gewoon lekker rustig aan. Sinds dien heb ik ook geen behoefte meer aan L. ik heb geen gevoelens meer voor hem, en nu heb ik ook pas door hoe hy echt in elkaar zit. Hy is niet te vertrouwen. Echt niet..
Toen kreeg ik boze smsjes van hem, dat we eens goed moesten gaan praten.
Ik had er weinig behoefte aan. Vooral om te praten met hem. Dat heb ik de laatste tijd sowieso veel, geen behoefte om met mensen te praten, liever in een hoekje kruipen en het voor mijzelf houden.

Men zegt dat het beter is om erover te praten dan dat je het voor jezelf houd. Maar ik heb ondervonden dat als je het voorjezelf houd het je ook een goed gevoel geeft achteraf. Erover praten met vrienden.. Je krijgt toch constant hetzelfde te horen, ook al weet ik dat ze het beste met je voor hebben! Nee, ik denk toch dat je het beter voor jezelf kan houden. This tenslotte je eigen probleem, en dat probleem kun je het beste in je eentje oplossen. Daar was L. kwaad over. Ik sluitte me te veel af de laatste tijd, vooral tegenover hem, en hy herkende me niet meer terug, omdat ik altijd het vrolijke meisje was die hem alles vertelde wat me dwars zat.. Ik was ook dat vrolijke meisje die hem alles vertelde, maar doordat hy me zoveel pijn deed en ik hem steeds weer opnieuw een kans gaf werd ik erg depri en heb ik een lange tijd met mijzelf in de knoop gezeten. Vriendinnen, wouden de oude polle terug, maar ik had de puf niet om lekker vrolijk te zijn. Alleen hun wisten hoe ik me voelde bij de reste fakete ik het gewoon allemaal. Sinds ik mijn contact met hem een beetje verbroken heb, gaat het veel beter met me. Mijn vriendinnen merken het ook, Ik ben de gekke polle weer, ik trek me niet meer zoveel van andere aan. Ik voel me ook veel beter nu. Hij wil praten met me, op een plek waar ik me op mijn gemak voel, toen ik zei dat dat een rustige plek moest zijn, vond hy dat zn kamer wel een geschikte plek was, en ik zou me daar zeker op mijn gemak voelen. Typisch L. hij denkt ook nergens anders aan..

Wat moet ik hiernu mee? De behoefte om met hem te praten heb ik niet echt..
Het probleem echter is, dat hy een beetje de touwtjes in handen heeft in onze zogenaamde 'vriendengroep' want die loopt ook niet meer zo lekker. Alles wat hy zegt word gedaan alsof ze een stelletje kontenkruipers van hem zijn.. Hij heeft me al een keer bijna uit de groep gezet, doordat we ruzie hadden, ik wil dit niet nog een keer laten gebeuren..