'Je bent gelukkig '

Vanmiddag zittend in de tuin kwam er een gesprek op gang.
Eén van de (te) velen. Ditmaal over het geluk van mijn broer.

'Je hoeft geen geluk te hebben, jij bent al gelukkig. Je hebt alles om je gelukkig te voelen' aldus mijn moeder richting mijn broer.
Het ging erover dat hij nooit zo veel geluk heeft met spelletjes om te winnen. Een heel stomme reden om over te spreken maar wat volgde was nog best interessant.

Je school gaat goed. Je studie doe je erg goed, je haalt al je punten en hoeft er niet veel aan te doen. Je werkt er wel aan maar om nou te zeggen dat je je erg moet inzetten..? Nee het gaat je gewoon makkelijk af. Je hebt lieve ouders, een lieve broer én een lief zusje. We hebben een huis, je kan eten wat je wilt. Ja, je hebt reden om gelukkig te zijn.

Mijn broer wilde meer kratjes bier voor de avond waarop zijn vrienden in huis komen. De vraag was of hij het verschil moest betalen tussen de twee merken of gewoon de hele kratten. Hij wilde grolsch en mn moeder gewoon schutters wat we altijd hebben. Hij keek somber. Raar. Ja ik vond dat behoorlijk raar. Hij krijgt alles wat hij hebben wilt, er blijven heel wat jongens slapen en nog kan hij somber voor zich uit kijken.

Nogmaals, even later dan wel, herhaalde mijn moeder dat hij gelukkig mocht zijn omdat hij lieve ouders heeft en ook zijn broertje en zusje zijn lief.
Ik kreeg te horen dat ik de laatste tijd niet lief voor hem ben maar dat het vast wel over zou zijn na morgen omdat dan de stress over is en ik weer volop lachaanvallen krijg en het zonnetje in huis zal zijn.
Dit laatste kwam uit de mond van mijn broer.

Eerlijk gezegd weet ik niet waar ik heen wil in dit verhaal. Of, ik weet het wel maar het komt er niet uit.
Ik heb zeker reden om gelukkig te zijn. Ik woon in Nederland en dat zegt meestal al heel wat. Mijn ouders wonen bij elkaar, ik kan op goed niveau naar school en mag doorstuderen etc, maar wat zit mij dan zo dwars?

Misschien het feit dat hij mij er telkens onder weet te krijgen (gelukkig niet meer letterlijk) door ook maar íets te zeggen wat bij mij behoorlijk binnenkomt en voor hem erg leuk is om te zeggen. Of hij dit nou bewust of onbewust doet, ergens denk ik dat hij erin gespecialiseerd is om mij te triggeren.

Ik ben het slachtoffer zijn zo zat, maar zal nog het één en ander door moeten voor ik dit van me af kan schuiven en het hek kan sluiten. Voorlopig ben ik er nog niet, maar dat ik dit ga inzien betekent toch dat ik wat verder ben dan voorheen.
01 jun 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Past&Today
Past&Today, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende