Je leven.....

Eerst, srry voor alle mensen voor wie dit hard aankomt.... Want ik denk dat mijn verhaal niks is, vergeleken sommige andere verhalen. Maar ik vertel het toch maar....

Okee,
Eerst effe voorstellen, dann is misschien de situatie beter te begrijpen...
Mijn gezin:

- Moeder ( 45 )
- Vader ( 50 )
- Broer ( 18 )
- Ikzelf ( 14 )

Mijn broer heeft een tijd geleden een brommer-ongeluk gehad, vandaar dat hij niet kon werken. Nu gaat het langzamerhand beter met hem, hij kan namelijk gewoon met vrienden uitgaan enz... Mijn ouders vinden dat hij wel weer mag gaan werken, wat mij heel logisch lijkt. Maar dat wil hij niet, dit veroorzaakt altijd veel discussies thuis. Het liep vandaag zelfs zow uit de hand dat men broer zelfmoord wilde plegen. Ik kan mijn gevoel hierbij tegen niemand uiten want ik weet dat dat problemen gaat veroorzaken. Ik durf nu ook al niet meer met men ouders te praten vanwege mijn gedachtes over dit soort dingen. Die heb ik namelijk ook wel eens, dat veroorzaakt paniek, snijgevoelens en hyperventilatie.

Dan heb je ook nog 2 situaties buiten ons gezin, namelijk: Mijn oma en school

Mijn oma heeft altijmer en heeft daarom veel aandacht en zorg nodig. Mijn moeder is hierdoor heel vaak weg van huis en kan mij duss ook niet zow goed helpen met dingen zoals school. Ik vind dit niet het grootste probleem want mijn oma is een soort van tweede moeder voor mij, ik gun haar duss ook die goede zorg en aandacht. Maar dat heeft het gevolg dat ik nooit echt iemand om hulp kan vragen, ik heb met mijn vader niet zo¢¥n hele goede relatie en wat mijn broer betreft, daar heb ik heel mijn leven al oorlog mee...om het zow maar te zeggen.

School heeft me verteld, dat als kinderen uit men klas 'last' krijgen van mijn paniekaanvallen enz... Dat ik van school af moet. Hiervoor ben ik heel bang... Als dat gebeurt zit ik nog meer thuis en moet ik al dat gezeik telkens weer aanhoren. Ik moet hard werken om op school te blijven maar dat vind ik de moeite waard. Mijn vriendinnen zijn AMAZING!!! Maar ik mag hun vanaf nu niks meer vertellen... Ik moet met psychologen en verschillende thuiszorg mensen gaan praten....

School is afentoe gwn een uitlaatklep, al die gevoelens van thuis, school en oma vliegen er dann gwn uit. Ik voel me hierdoor mega schuldig tegenover 4 mensen. Ik zou graag willen dat hun even niet aan mij hoeven te denken als ik school zit. Merci dat hun er zijn¢¾ Ik doe havo en vind zelf dat ik veel beter zou kunnen presteren, mijn cijfers worden door dit alles heel erg aangetast?

Mare srry voor de vage tekst... Je kunt een reactie nalaten voor eventuele tips, maar voor nu al heel erg bedankt dat jullie de moeite hebben genoemen om deze tekst te willen lezen¢¾

-XXX- Prokid123 (14)