"Woord en geest als spoor van transcendentie"
Ik
noem
dat 'geest',
de macht van het woord,
de niet vast te pakken macht van het woord is 'geest'.
En 'geest'?
Dat is waar Graf von Zinzendorf,
de man van de Hernhutter-beweging van zei: "Je ne says quoi",
en dat is dan ook precies wat je ervan kunt zeggen.
We weten niet WAT dat is,
die macht van het woord,
waarmee mensen zin verlenen aan wat uit zichzelf geen zin meebrengt,
we kunnen het alleen maar met verbazing vaststellen:
met onder woorden brengen
worden mensen scheppers,
dragers van 'goddelijke'
scheppende
macht
...
Met
'woord'
kom ik uit
bij het meest bijzondere
wat je van mensen kunt zeggen!
Voordat er mensen waren,
was er geen onder woorden brengen,
geen vertoon van 'geest'?
Met de verschijning van de mens op het wereldtoneel is 'het' er 'ineens',
als nieuw element,
'zomaar',
scheppende geest
als uit het niets
opduikende
macht
...
"Geest"
als macht van het woord
zie ik als een eerste spoor van transcendentie in onze werkelijkheid,
laat ik het ZO maar voorlopig formuleren,
een spoor van wat ALLES overstijgt
wat je maar kunt
meemaken!
Voor
de term
transcendentie
hoeft niemand angst te hebben,
ze betekent letterlijk:
wat boven alles uitgaat,
het 'absolute' waarvan de religies
de ontdekkers en de hoeders willen zijn.
Maar transcendentie LAAT zich niet 'hoeden' [vandaar de behoefte aan een 'goede herder'?!],
laat zich ook niet 'inpakken' in voorstelling of
formulering van een 'godheid'!
DAT loopt dan ook vaak
slecht
af?
Als
formules
en religieuze voorstellingen
[die hele santenkraam van de heilige 'poppenkasten']
worden opgevat als 'waar niets boven uitgaat',
wordt het oorlog, en slachten mensen elkaar af
'om hun god'
...
ZO
straft het kwaad zichzelf:
formules en al die andere bijgelovige voorstellingen, dwangneuroses & 'mein fascistische Kampferei'
stammen van onszelf, zijn mensenwerk, en mensenwerk absoluut maken
is verloochening van
transcendentie!
TRANSCENDENTIE
heeft geen onderkomen,
niet in beeld, niet in voorstelling, niet in een formule?
Transcendentie GESCHIEDT, gebeurt, verschijnt en manifesteert zich,
ze is kenmerk van een unieke
menselijke ervaring in
'menswording'!
Bijvoorbeeld
de ervaring van die macht van het
onder woorden brengende
WOORD
...
Voor
een tijd
een plaats van g d
moet je dus lezen als:
voor een tijdje een plaats waar transcendentie,
zelfbespiegeling en mensenkennis, zich presenteert
als macht van het woord:
geest.