kampeerhaat

Ik heb nooit begrepen waarom mijn ouders wilden kamperen met ons.
Sowieso waren waren mijn zus en ik al terrorkinderen tot en met. We werden in de auto ver weg gestopt tussen de kratten, slaapzakken en tentstokken zodat ze zo min mogelijk van onze 24 uurs non stop oorlog mee kregen. Je moet je voorstellen dat we de hele reis naar zuid Frankrijk (lekker standaard) in een 90 graden positie van rug met boven en bovenbenen met onderbenen zaten, en moeders voor mij (ik zat altijd rechts) dan ook nog de stoel in slaapstand deed. (….)

Mijn zus en ik hebben zo veel uur gezeten in onze jeugd. ’s Morgens om 7 uur konden we elkaar nog redelijk aanschouwen. Moeders had immers zelf de tas met drink en vreetwerk tussen haar benen en alles in de krat tussen ons in zat netjes ingepakt op zo’n manier dat je het dus nooit meer terug krijgt. Het gevolg was dus dat de koffiekannen plastic bekers tijdschriften en andere meuk langzamerhand binnen 6 uur naar achter werden doorgegeven onder het mom van “zet even achter neer”. Het “maar waar dan mama?” werd natuurlijk genegeerd, waardoor wij het tussen ons in op de krat pleurden en deze stapel zo de Berlijnse muur in de auto vormde tussen de twee bekvechtende zusjes. Mijn moeder was in dit geval de DDR.

Nog steeds kan ik niet begrijpen waarom ik deze ritten heb overleefd, maar kan ik wel de nare onderbuikgevoelens jegens het kamperen plaatsen. Dit jaar ga ik voor het eerst niet mee. Nu ik dit typ in word zie ik rechts bij ‘openen’ het topic ‘kampeervakantie benodigdheden 2p’ staan. En dan lieg ik niet, maar ik word ineens, intens gelukkig.

~Diono~
28 jul 2010 - bewerkt op 28 jul 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Diono
Diono, vrouw, 122 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende