Keerpunten

Het grijpt mijn tante ook aan dat hele gedoe met mij en met mijn moeder. Hoe je het ook went of keert, het komt er altijd op neer, dat zij ook een zus kwijt is. Mijn moeder haat haar zus voor iets wat ze heeft gedaan, maar wat uiteindelijk geen zin heeft gehad. Er is niks mee gedaan, dus in principe haat mijn moeder mijn tante nu voor niks.

Mijn tante gaat proberen om een gesprek aan te gaan met mijn vader. Samen met mijn vader. Ik heb toen maar aan Dineke gevraagd of zij daar ook bij wou zijn, aangezien het anders wel heel bedreigend voor mijn vader werd. Kijk, ik vind dat er wat moet veranderen en dat de enige verandering nu alleen nog maar bij mijn vader vandaan kan komen. Maar ik zou hem niet zomaar in het vuur willen gooien. Ik hou nog van hem.

Bij mijn moeder ligt dat anders. Ondanks die breuk in mijn muur om mijn emotie heen, is de liefde weggedrukt door alle woede en teleurstelling die ik voor haar voel.

Ik zie dat iedereen om me heen emotioneel instabiel raakt door dit gedoe. En uiteindelijk is het allemaal terug te leiden naar mijn moeder en de manier hoe ik met mijn gevoelens omga. Ik kwets mensen. Mijn moeder kwetst mensen. Misschien verschil ik nog niet zoveel van mijn moeder. Het enige wat ik als excuus kan aanvoeren is, dat ik het nooit bewust zo bedoeld heb.

Misschien schieten lullige opmerkingen mijn mond uit, maar vaak weet ik niet hoe ik anders moet reageren. Zo komen er gewoon botte opmerkingen mijn mond uit en zodra zij mijn mond hebben verlaten, durf ik vaak mijn excuses niet meer aan te bieden. Gewoon om het feit, dat ik me zo schuldig voel en ik ook vaak het idee heb, dat ik dan constant mijn excuses aan mag gaan bieden. Want ik kwets nu toch alleen maar mensen, keer op keer.

Of mijn moeder het bewust doet, daar ben ik nog steeds niet helemaal achter, het kan zijn, dat ze zelf niet door heeft hoe egocentrisch ze eigenlijk is. Maar het kan ook zijn dat ze het dondersgoed door heeft, maar het zichzelf aanpraat dat het niet zo is of in ieder geval goed verborgen weet te houden. Ik zou het niet weten. Ik heb er meerdere theorieën over ontwikkeld. Hoopvolle, rampscenario's en ga zo maar door.. Maar ik blijf hangen. Ik weet nog steeds niet wat haar drijfveren zijn.

Zelfs mijn tante weet dat niet. En die kent mijn moeder toch al een behoorlijk tijdje. Het enige wat we in principe weten, is dat mijn moeder al een tijd lang malende is. Het is weliswaar niet de correcte psychopathologische term daarvoor, maar iedereen snapt wel wat ik bedoel. We zullen nooit weten wat haar motivaties zijn, maar zoals mijn tante al zei: "Ik ga me er niet eens meer druk om maken, wij zijn belangrijker op het moment"