kinderkriebels..
Sinds een tijdje heb ik kinderkriebels...
Alles en iedereen om me heen heeft of krijgt een baby
Het is allemaal zo mooi, al die lieve kleine schepseltjes
Het lijkt me zo geweldig om verantwoordelijk te zijn voor zo'n kindje,
iets dat van jezelf is, je eigen vlees en bloed en waar je zelf voor moet zorgen.
Zo'n klein 'iets'dat groeit in je buik en zich ontpopt tot een mensje dat lacht als ie je ziet,
huilt als ie honger heeft, of zich niet goed voelt en aangeeft wanneer ie jou aandacht nodig heeft.
Iemand waar je al je tijd en energie in moet steken en totaal afhankelijk is van jou.
Ik ben nog maar 16 en zit in mijn examenjaar,
Mijn vriend is 17 en is ook druk bezig met zijn school.
Ik weet wel dat het niet redelijk is, op zo'n jonge leeftijd een kindje,
Terwijl je wettelijk nog zelf een kind bent.
Maar toch heb ik steeds kriebels in mijn buik, als ik over kindjes praat, of er alleen maar naar kijk.
Ik heb hierover ook met mijn vriend gepraat en hij vind dat we beiden eerst aan onze studie moeten denken, en over een paar jaar kan het allemaal ook wel.
Dan hebben we (hoop ik) samen een huisje, een inkomen, en dan is zo'n kindje altijd welkom.
Maar nu nog even niet.
Dat klopt inderdaad, maar ik kan maar niet van deze 'kinderkriebels'afkomen..
Alles en iedereen om me heen heeft of krijgt een baby
Het is allemaal zo mooi, al die lieve kleine schepseltjes
Het lijkt me zo geweldig om verantwoordelijk te zijn voor zo'n kindje,
iets dat van jezelf is, je eigen vlees en bloed en waar je zelf voor moet zorgen.
Zo'n klein 'iets'dat groeit in je buik en zich ontpopt tot een mensje dat lacht als ie je ziet,
huilt als ie honger heeft, of zich niet goed voelt en aangeeft wanneer ie jou aandacht nodig heeft.
Iemand waar je al je tijd en energie in moet steken en totaal afhankelijk is van jou.
Ik ben nog maar 16 en zit in mijn examenjaar,
Mijn vriend is 17 en is ook druk bezig met zijn school.
Ik weet wel dat het niet redelijk is, op zo'n jonge leeftijd een kindje,
Terwijl je wettelijk nog zelf een kind bent.
Maar toch heb ik steeds kriebels in mijn buik, als ik over kindjes praat, of er alleen maar naar kijk.
Ik heb hierover ook met mijn vriend gepraat en hij vind dat we beiden eerst aan onze studie moeten denken, en over een paar jaar kan het allemaal ook wel.
Dan hebben we (hoop ik) samen een huisje, een inkomen, en dan is zo'n kindje altijd welkom.
Maar nu nog even niet.
Dat klopt inderdaad, maar ik kan maar niet van deze 'kinderkriebels'afkomen..
25 apr 2008
- meld ongepast verhaal
-
Geheimpje-
vrijdag 25 april 2008 00:54
Kinder kriebels, is toch niets mis mee
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 sep 2012 valt niet mee
- O 23 jul 2012 ontmoeting met dolfijn.
- O 23 jul 2012 How's life now
- O 01 apr 2012 2 jaar* ( 2 )
- O 08 feb 2012 i hate you
- O 07 feb 2012 sleep with a broken heart.. ( 6 )
- O 29 jan 2012 De zwaarste lessen gaan naar de beste leerlingen
- O 29 jan 2012 Mishandeld, en dan verder? ( 4 )
- O 06 jan 2012 I couldn't leave
- O 01 nov 2011 here you are
- O 25 okt 2011 the final goodbye.. ( 4 )
- O 18 okt 2011 what is love? ( 3 )
- O 06 okt 2011 goodbye
- O 05 okt 2011 i don't know
- O 25 aug 2011 samen