komt een man bij de dokter..

..Om precies te zijn, komt mijn vader bij de dokter.
Eerst om klachten dat hij zo erg afviel, iets van 16 kg in amper 2 weken
Volgens onze huisarts was het alleen maar goed omdat hij suikerziekte heeft..
Maargoed, huisarts ging op vakantie en de klachten hielden maar aan, gecombineerd met zweetaanvallen, maar geen koorts.
Dus werd hij doorverwezen naar een invaller.
Deze greep echter meteen in en liet bloedprikken en onderzoeken.

Voor we het wisten lag pap al in het ziekenhuis..
Wat niets voor mijn vader is, want hij kan nog geen minuut stilzitten!
Dus was meneer spoorloos wanneer de dokters hem nodig hadden.
Kerst hebben we dus doorgebracht in het ziekenhuis,
een keer wat anders dat wel, maargoed..
15 Januari zou hij een scan krijgen, om op deze manier te onderzoeken..
Na de kerst bleek dat ze in het ziekenhuis niets voor hem konden doen,
dus mocht hij weer naar huis toe.

Thuis bleven de klachten zich opstapelen, steeds meer zweetaanvallen, nu ook buikpijn..
Mijn vader, zo energiek als hij is, is nu een zoutzak geworden.
Zelfs het rondje lopen met de hond is hem teveel.
Na een paar daagjes weg met zijn vriendin, heeft hij besloten om toch nog maar eens naar de huisarts te gaan..

Weer een andere huisarts, want onze o zo goede huisarts stond nog lekker op de skies!
Weer bloed geprikt, onderzoeken gedaan etc.
Nu moest pap weer blijven, voor een nachtje.
Gelukkig werd de scan gelijk de volgende dag gedaan, ipv 15 januari..
Nouja gelukkig..

Rond half 11/11uur mocht hij door de scan oftewel 'space mountain' zoals hij het noemt.
Tussen 2 uur en half 3 zou hij de uitslag krijgen. De dokter vroeg of ik en zijn vriendin erbij wilden zijn.
Paps zo beschermend als hij is, vond dat ik gewoon moest gaan werken, want volgens hem was er toch niet veel aan de hand.
Het tegendeel werd bewezen toen ik door de bedrijfsleider achter de kassa werd weggehaald op m'n werk, omdat mijn zwager opdracht kreeg om me mee te nemen.
Dat betekend slecht nieuws dus..

Op het moment dat ik mijn zwager zag stroomden de tranen over mijn wangen..
We stapten in de auto en reden direct naar het ziekenhuis.
Op het ziekenhuis vloog ik meteen mijn vader in zijn armen,
Het doet zoveel pijn als je je vader ziet huilen, nog maar te zwijgen over mijn stiefmoeder die er helemaal kapot van is..Ik heb me nog nooit zo vreemd gevoelt.. Het leek allemaal zo onwerkelijk,
Vorige week zaten we nog bij die film; komt een vrouw bij de dokter.
Nu zitten we er zelf middenin!

Hij probeerde ons uit te leggen dat er een tumor in zijn nier zit, van 9 bij 11 cm..
Dat is zo ongeveer net zo groot als 1 nier is me verteld.
Ook zijn er uitzaaiingen geconstateerd in de lymfeklieren, dus dat ziet er niet zo best uit.
Het enige wat we nu kunnen doen is positief blijven, voor zover dat lukt..
'goed' nieuws was dat er maar 1 nier is aangetast door de kanker, en met 1 gezonde niet kun je wel 100 worden is ons verteld.
22 Januari word de nier operatief verwijderd, daarna gaat ze verder kijken voor het aantal chemo's wat hij krijgt etc.

We gaan nu dus een zware week tegemoet, maar we houden de moed erin.
We staan er niet alleen voor, maar zijn met ons gezin mentaal erg sterk!
Gelukkig is ook mijn vader positief, dus kunnen we het zelf ook beter accepteren.
We maken ons nu klaar voor de eerste ronde tegen de strijd tegen die 'kanker- kanker'!