Laats liep ik over de antiekmarkt..

ave,

Laats liep ik over de antiekmarkt..
eigenlijk is zo'n antiekmarkt niets meer dan een deftigere vorm van een rommelmarkt....

ik liep voorbij kraampjes met diverse glaswerk .mooie porselein en diverse snuisterijen en oude prullaria...
de meeste oude rommel die was uitgestald over de vele kraampjes kende ik wel,
ik heb zelf al dozen vol met imari vazen, engels serviesgoed en allerlei ander antieke pijpenrijen...

ik ben altijd opzoek naar ware schatten.
een oude kist met een hangslot die vol zit met zilveren munten. de heilige graal. of de onvindbare snark...



helaas ,na elke bezoek aan een antiekmarkt kom ik thuis met een lege geldbuidel en volle tassen met oude zooi, maar zelden met echte schatten...
nou ja, een mooie honingpot of een prachtig theekopje . of dat ene zeldzame snuisterij bijvoorbeeld ,
zou je ook als een schat kunnen zien...

hoe dan ook, ik slenterde over de markt,
enkele gekochte honingpotjes en 19e-eeuwse franse dranksetjes later, en vele kraampjes verder,
viel mijn oog op een zeldzame steiff beer van de steiffclub .
deze beer had wel iets met zijn klauwen...

sommige mensen vinden het prachtig en andere kunnen totaal niet tegen.
het spel van het onderhandelen over de prijs...
met strakke pokker gezicht en alle overtuiging in de stem , biede ik op en de handelaar af van onze prijzen die we reëel vonden...

al snel kwamen we tot een prijs waar we beiden ontevreden over waren, maar net goed genoeg om de koop door te laten gaan ...
ik stopte de doos waar de beer in zat weg en liep verder over de markt...

een ervaren 'stadsjutter' weet hoe dorstig men kan worden na het slenteren over de markt en het onderhandelen over de prijzen...

ik besloot bij een kraam waar men een vette hap tot zich kan nemen, om een flesje drinken te kopen...
toen ik even zat om te genieten van mij flesje koude thee en mijn voeten even rust gaf,
keek ik naar mijn gevonden vondsten...

ik deed even de doos open waar de beer in zat,
om hem nogmaals even te bewonderen,
en zag tot mijn verbazing dat er ook een kabouter in zat...

de kleine mannetje hield zijn handjes voor zijn ogen en beefde van angst...
'eet me niet op, eet me niet op,'herhaalde de kabouter steeds zachtjes...

ik zei tegen de kleine man ,
dat ik dat niet van plan was,
ik had een goed ontbijt op waardoor ik niet hongerig was, en bovendien lust ik geen kabouter, althans dat denk ik...

de kabouter haalde zijn handen voor zijn ogen weg en keek me verbaast aan...

ik bedoel niet jou! maar de beer!
zei de kabouter hard...

ik haalde de kleine mannetje uit de doos en deed de doos waar de beer inzat snel dicht .
en stopte de doos vervolgens terug in de zak waar meer van mijn recente vondsten in zaten...

de kabouter bedankte me , want hij was er zeker van dat de beer hem anders had opgegeten...

we hadden een mooi gesprek over de schwarzwald waar hij vandaan kwam en de tragedie van zijn vader die werkelijk door een beer was opgegeten...
vandaar zijn angst dus...

ik vroeg de kleine heer hoe hij zo hier op een antiekmarkt was terecht te gekomen...
hij vertelde me dat hij per ongeluk was meegereisd, na dat hij was in slaap gevallen in een krat vol antiek die verkocht werd in een klein duits dorpje...

als dank leidde de kabouter, mij naar mooiste vondsten...
de kleine man bleek een goede neus te hebben voor mooi antiek...
een voorliefde van hem bleek al snel...

ik vroeg de kabouter of hij mijn collectie antiek thuis ook wou bewonderen.en zonder aarzelen wou hou dat al te graag...

sinds dien is hij niet meer vertrokken,
en woont hij met zijn kleine vrinden in mijn nederig huisje...

momenteel proberen de andere kabouters hem van zijn angst voor beren af te helpen...
want tja met een beren angst is het niet handig om te wonen bij iemand die ook beren verzamelt...
teddy beren wel te verstaan...