Landmeeuw op het ijs.
Ineens is de lucht uit Rusland hier. Koude lucht, die knetterende ijskristallen op het gras heeft gemaakt.
Ik sta verwonderd op een heel dun laagje ijs te kijken. Zo is mijn leven....ik sta op een dun laagje ijs.
Als ik door het ijs "kijk" zie ik wie ik kan zijn, en als ik "ben" doe ik wat er van me verwacht en gevraagd wordt.
Ik zou liedjesmaker kunnen zijn en schilder met felle kleuren.
Ik zou kunnendansen en plezier geven te mooi voor woorden.
Ik zou kostuums dragen en op een middeleeuwse manier de tafels dekken.
Ik zou geliefd zijn als een minares en weten wat verboden vruchten zijn.
Ik zou zeker niet de sokken wassen van mijn man na gegrabbel in de vuile was.
Ik zou nooit aan ieders wensen voldoen als ze maar kikken zouden.
Ik zou geen camping beheren waar al het werk door een enkeling werd gedaan.
Ik zou geen dienstmeid zijn.
Waarom kan de landmeeuw in het echt niet door het ijs zakken?
Waarom kunnen de kinderen en de man van de meeuw niet horen wat de landmeeuw vraagt?
Waarom moet ed landmeeuw als een ouderwetse vrouw nog alle klussen klaren?
Misschien komt het in 2010
HET JAAR VAN DE LANDMEEUW!
Landmeeuw, vrouw, 64 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende