Landmeeuw POLEN

Mijn hoofd loopt over. Het was druk....dank u sinterklaasje en sinterklaasje bonnen bonnen bonnen.
Ok over naar de orde van de dag. opruimen en poetsen en nadenken over gezin en familie.
Dan zie ik het hangen....De sjawl met pauwenveren en zilverborduursel. De lange franjes nemen me mee terug

Rimpels trekken strak. kilo's vliegen weg en ineens ben ik er weer. Koralovka op weg naar vreemder oorden. Ik reis met een wagentje met spullen en maak kettingen van wat ik vind in de rivierbeddingen. Ijskoude stroompjes met natte steentjes. Het scharminkel Vandrak dat met me meereist is al lang het water uit. Ik zing een wijsje dat me altijd vergezeld door de donkere streken in de bossen. Het water schittert en ik verzamel rozenkwarts en groene steentjes. Dan hoor ik Vandrak. Ik kijk op en Vandrak springt enthousiast tegen een man omhoog. Dobry denn groet hij. Ik hoorde je zingen!
KUCHAR! Langs het paadje bij mijn pony staat de wagen van Kuchar. Mijn vuurtje is voorzien van een ketel en het grote paard is al uitgespannen.
Ik mopper:"Ik heb je niet aan horen komen, als ik het geweten had, dan had ik me mooi kunnen maken." "Dat is helemaal niet nodig", zegt hij. "Oh wat ben je toch beleefd!"klaag ik nog even.
Onverstoorbaar gaat hij door, terijl we doorlopen: "Ik heb zelden zoiets moois gezien en gehoord. Het rode haar in de zon en je stem klinkend door de bossen. Het is echt te lang geleden."
We plukken wat munt en verveine. Ik zoek de porceleine kopjes uit het kistje en neem een plukje theeblaadjes.
Vandrak ligt bij het vuur op een stukje pers en rolt om en om, de natte haren drogend. Kuchar heeft een deken uitgespreid op het zand en is gaan zitten. Ik kniel bij hem en omhels hem. Dan drink ik tegen hem aanleunend mijn thee. Mijn bui is weg en ik voel me niet meer alleen. Mijn lichaam wordt warm en dat is niet alleen de hete thee in mijn handen. Ik voel me vrouw op een totale manier. Als ik mijn lippen open om iets te zeggen en Kuchar kijkt me in de ogen voel ik verlangen en mijn lichaam lijkt een zinderend verlangen om maar een ding te vragen van Kuchar.
Ik houd me in en zeg niets.
Kuchar pakt mijn kopje en zet het voorzichtig naast de vlammen. Hij drukt het een beetje in het zand.
Hij keert zich naar me en strijkt met zijn duim onder mijn oor, langs mijn kaak de vingers over mijn hals lager. Met zijn andere hand trekt hij mijn rokzoom omhoog. Langs mijn been........