Let's start over

Nou, daar gaan we dan. Hoe zal ik beginnen.. lieve dagboek, dear diary, hoi…

Jaren geleden heb ik een dagboek bijgehouden, schrijvend in een dik roze A5 boekje. Ik zat midden in mijn puberale fase waar middelbare school onzekerheden het punt waren van mijn geschrijf… Bijna dagelijks boog ik mij over mijn schrift heen en schreef alles wat mij dwars zat, 9,5 van de 10 keer in een negatieve zin. Mijn bomvolle hoofd en toen al verdrietige gedachten vormden de inhoud van het boekje. Op een dag had mijn melancholische gemoedstoestand zijn piek behaald, wist ik niet waartoe ik in staat was en besloot ik alle bladzijden uit het boekje te scheuren… echter heb ik deze niet weg gegooid, want het terug lezen van de gevoelens en gedachten die ik in woorden heb kunnen uitdrukken was voor mij heel bijzonder, mijn dagboek was namelijk het enige waarin ik mij kon uiten, het enige dat voor mij als een luisterend oor fungeerde, het enige waar ik mijn hart kon luchten en mijn enige echte vriend… erg triest.
Ondanks dat mijn dagboekje mijn belangrijkste bezit was, ben ik erg ontrouw geweest door het contact niet intact te houden. Ik stelde vaak uit om te schrijven waardoor ik het schrijven helemaal verwaarloosde uiteindelijk.. ze zeggen niet voor niets: ''van uitstel komt afstel''..
Ik heb daarna meerdere malen geprobeerd te schrijven weer, maar wederom kwam het uitstelgedrag meteen om het hoekje kijken, keer bij keer.

En nu probeer ik het anders.. een onlinedagboek. Dus of ik nou 'lieve dagboek' of 'lieve lezers' moet typen weet ik niet zo goed, want ik weet niet of mijn teksten überhaupt interessant genoeg zijn dat ze gelezen gaan worden. Maar wanneer dat wel het geval is, dan merk ik het denk ik wel.

Hierbij mijn eerste berichtje en hopelijk volgen er nog meer, want een dagboek.., ja een dagboek is wat ik gebruiken kan.

Liefst,

Fallingdown