Letter from Hell

Maar eens een brief aan mijn ouders geschreven.



Hallo,

Na veel denken heb ik toch maar besloten om een brief te gaan schrijven.Aangezien ik denk dat er toch een aantal dingen verklaard moeten worden, zal ik maar eens een paar dingen gaan verhelderen.

In de PAAZ zijn me een aantal dingen duidelijk geworden. Ten eerste wat ik nou precies heb en wat ik op het moment nodig heb.Er is geconstateerd dat ik Borderline heb. Een psychische ziekte, waarbij ik een heel regelmatig leven zal moeten gaan leiden wil ik herstellen. Dat wil zeggen, over mijn slaapproblemen komen en niet te veel stress ondergaan. Elke dag vroeg opstaan en weer vast gaan werken of naar school gaan.

Ook is me daar duidelijk geworden dat ik gewoon nog steeds met veel woede naar jullie toe zit. Vooral op Rene’s verjaardag ben ik me daar pijnlijk bewust van geworden. Borderline wil trouwens niet zeggen, dat ik dingen verzin. Misschien heb ik onbewust een aantal dingen aangedikt, maar over het algemeen heb ik gewoon gezegd, wat ik heb gehoord. Ik vond het ook buitengewoon gemeen, dat jullie me daar op Rene’s verjaardag op aangesproken hebben, en al helemaal alsof het jullie geen reet interesseerde wat er met mij gebeurd was.

Maar goed, dat wil ik allemaal best laten gaan. Ik heb alleen op het moment geen behoefte aan contact, omdat ik me ten eerste weer ga bemoeien met jullie. Jullie wil proberen te helpen en dat kan ik niet. Ten tweede, omdat die woede er nog steeds zit en ik op het moment gewoon niet sterk genoeg ben om dat in zijn geheel te verwoorden of er mee om te gaan.

Wat ik daar in tegen wel wil, is gewoon normaal contact met Nico, Rene en Susan. En ik wil daar niet voor naar jullie huis te hoeven gaan. Ze kunnen ook naar mij komen als opa en oma weg zijn. Ze kunnen ook met me in de stad afspreken. Ze kunnen ook ergens anders af spreken. Ik denk dat ik vaak genoeg bij jullie ben langs geweest. Ik wil gewoon een dag in de week een vaste dag met hen of gewoon een dag afspreken.

Wat ik ook raar vind is dat opa en oma schijnen helemaal weer uit de gratie te liggen? Ik dacht dat jullie het voor de schijn weer hadden goedgemaakt en dat die kinderen daar weer mochten komen? Het is niet alsof ze die kinderen op dezelfde ‘rare’ ideeën zullen brengen als mij, ze willen gewoon hun kleinkinderen zien. Geloof het of niet, maar zitten wij ook niet in zo’n situatie? Denk je dat als ik nu kinderen had gehad, dat ik ze ook bij je had weggehaald?

Genoeg over hun. Ik wil hier gewoon weer uitkomen en op dit moment kan ik daar gewoon weinig bij hebben. Zowel opa en oma niet, zowel jullie niet. Alleen heb ik nu geen woning en zit ik dus bij hen. Maar wil dat meteen zeggen, dat ik daarom Nico Rene en Susan niet wil zien?

Bovendien wilde ik vragen of ze mee mochten op het familieweekend. Niet om hun hoofdjes te vullen met mijn enge gedachten, want ik wil het niet eens over jullie hebben. En ze zijn zelf wel zo ver waarschijnlijk dat ze niet tegen de ‘verboden’ familieleden praten. Maar gewoon om ze schandalig te verwennen? Ik mis ze. Ze zijn de enige mensen met wie ik een normale familierelatie heb en van wie ik onvoorwaardelijk hou. Zonder dat er andere dingen dwars zitten.

Ik hoop dat jullie het me niet willen ontzeggen, in ieder geval niet dat ik ze wil zien op reguliere basis.

Groetjes

....