Levens lessen

Wie heeft ze niet, Levens lessen. Lesjes die je nooit meer zal vergeten. Om de een of andere reden kan ik de mijne niet herinneren ofzo. Erg vaag, er zullen vast wel dingen geweest zijn waarvan ik ze nu nooit meer zal doen.

Zo had ik laatst een gesprek met mijn moeder, ze zit al een tijdje in de ziekte wet omdat ze de laatste tijd heel erg snel moe word, ze denkt dat het aan ADD ligt, ze houd zich daar zo aan vast, kijk ik wil haar best geloven maar als een deskundigen heeft gezegd dat het niet daar aan ligt moet je het gewoon los laten. Volgens mij is ze zo vermoeid van het afgelopen half jaar. Daar zit toch wel een aardig verhaal aan vast. Mijn zusje heeft ADHD en is vooral het afgelopen half jaar echt heel onrustig geweest. Ze vroeg zo ontiegelijk veel aandacht van mijn ouders, vooral van mijn moeder, dat het gewoon thuis niet meer leuk was. Aan het eind van de dag als iedereen weer bij elkaar kwam, waren mijn ouders zo moe, dat je je dag eigenlijk nooit echt goed of gezellig afsloot, en dan niet te vergeten dat ik ook nog eens niet lekker in mijn vel zat. Zelfs 's nachts vroeg mijn zusje om aandacht, ze zei dat ze dingen hoorde, mensen die er niet zijn of stemmetjes in haar hoofd die zeiden dat ze er de volgende dag niet meer zou zijn. Best eng, je gaat je afvragen of dat echt waar is, of dat ze het verzint om aandacht van papa en mama te krijgen.

Ik heb tegen mijn moeder gezegd dat dit waarschijnlijk de grootste oorzaak was van haar vermoeidheid. Eigenijk kan het ook niet anders. Ik zei tegen haar dat ze gewoon te veel naar het verleden kijkt en zich te erg vast klampt aan dingen die ze gelezen heeft. Je moet je op de toekomst richten, kijken hoe je het beter kan doen, zei ik. Toen werd ik stil. Er ging ineens een belletje rinkelen, het belletje van 'levens lessen'. Kijk niet meer naar het verleden, wat gebeurd is, is gebeurd, richt je op de toekomst, kijk hoe je het in de toekomst beter kan doen. Op een gegeven moment werd alles zo helder, zo duidelijk. Het leven is veel te kostbaar om je alleen maar op het verleden te richten.
Cabaretier Herman Finkers zij eens tijdens een van zijn shows, 'het leven is een grote ongeneselijke ziekte, je gaat er ooit dood aan.' Waarom zouden we er dan niet het beste er van gaan maken? Er zijn zo veel mensen te vroeg heen gegaan, terwijl wij (voel je absoluut niet aangesproken) hier te zitten te chagrijnen over dingen die we in het verleden hadden gedaan, dan hadden wij gewoon beter in hun plaats kunnen gaan. Niet dan?

Ik ben het leven van het ene op het andere moment al een stuk positiever gaan bekijken, echt heel raar. Jaag je dromen na, waarom zou je ze niet na kunnen gaan? Waarom zou je de dingen niet doen die je juist zo gelukkig maken?? 'omdat het lastig is' 'omdat het onmogelijk is' zeggen de meeste. Ga uitzoeken hoe je het onmogelijke mogelijk kan maken!

ALLES KAN, ALS JE ER MAAR IN GELOOFD!