Vandaag

Dear Diary,

Ik heb al een tijdje niks van me laten horen.
Geen tijd gehad, of gewoon even geen zin om te schrijven.
Mn examens komen steeds dichterbij, en de stress begint al een beetje toe te slaan.
Waarschijnlijk nergens voor nodig. Voor duits sta ik niet zo heel erg goed, 5,3. Ik ben bang dat ik daar voor ga zakken, het is ook zo'n kut vak, met al die naamvallen en examenidiomen. Echt gek wordt je er van. Verder met de vakken gaat het eigenlijk wel goed.

Ik heb nog steeds ruzie met S. Ik heb echt zin om haar een keer echt kei hard uit te schelden gewoon. Je schiet er niks mee op, maar het lucht altijd zo lekker op. Het is gewoon echt een kutwijf nu, ik heb al een aantal keren geprobeerd het goed te maken, of laat ik zeggen te praten, want ik heb echt geen idee wat ik gedaan heb, maar ze loopt me gewoon kei hard te negeren. Alsof deze hele vriendschap haar geen ene reet meer kan schelen, ik bedoel hallo, we hadden het zo leuk altijd samen, we lagen echt altijd in een deuk, was het dan allemaal toneel, nee toch? ik hoop zo erg dat SP haar een keer zo hard laat vallen he, dat ze niemand meer heeft, eens kijken hoe zij zich er uit helpt.
Gelukkig had ik nog genoeg echte vrienden die gelijk voor me klaar stonden, eens kijken hoe dat met S af loopt, want voor haar is het alleen maar SP.

Verder zijn mijn ouders (vooral mijn moeder) echt alleen maar aan het zeiken. Het lijkt wel alsof ze alleen maar dingen bedenken waar ze mij en mn broertje mee dwars kunnen zitten. Ik wordt er gek van, en dan worden ze boos op ons, terwijl het gewoon door hun komt, en jemig wat een gedoe..

Vandaag ben ik bij een volleybal wedstrijd van L geweest. Ik had het me echt heel anders voor gesteld. L had een paar dagen van te voren gezegd dat ik langer moest blijven zodat we nog wat konden drinken, maar daar was helemaal niks van gekomen, hij kwam boven en zei wel haai enzo, maar daarna ging hij gelijk zitten bij de andere, en zei verder niks meer. Daarna gingen er een aantal weg, en stonden hij en zijn zusje ook op, en liepen met hun mee, dus ik dacht ik blijf nog wel even kijken, ze komen zo wel weer terug, maar ze kwamen dus gewoon helemaal niet meer, dus ik pakte mn spullen en ging weg. Ik had nog even gekeken of ik ze kon vinden maar ze waren dus gewoon echt weg.. en hij zei niet eens doei ofzo . Dan vliegen er gelijk allmaal vragen door je hoofd met, waarom vroeg hij mijn nummer, en waarom praten we meer met elkaar dan anders, en waarom vraagt hij elke keer of ik naar de volleybal kom, als ik toch alleen kom te staan... Ik weet het echt niet meer hoor.. Ik zie wel, misschien spreek ik hem vandaag of morgen nog wel. Zou hij het gewoon niet durfen met al die andere mensen om hem heen.. En hij was weer zo leuk vandaag he, met zn mooie bruine ogen. Wat moet ik nou..

Straks ga ik nog naar M, ze gaat vannacht voor een week naar Bordeaux, dus we gaan nog even snel wat bijkletsen enz..

Volgende week is de laatste week voor de toetsweek, nog even doorzetten. Maandag en Vrijdag mag ik weer gaan werken in de speeltuin, ben benieuwd of er dan wat mensen komen want maandag gaat hij weer voor het eerst open.

Zo ik heb jullie weer wat op de hoogte gebracht.

Lots of love,
Sanne

ps. ik zal nog even vertellen waarom ik mijn vorige bericht heb geschreven, mijn oma is echt mijn aller beste vriendin, ik kan haar alles vertellen en we doen samen veel leuke dingen. Ze staat ook altijd voor me klaar, want ik had laatst nogal een probleem met mijn haar, foute kapper fout haar je kent het wel, en ik was er nogal overstuur van, maar ze belde me die dag op, of ik de volgende dag langs wou komen om te kijken wat we van mn haar konden maken, echt zo lief, maar oma is al een tijdje ziek, er is iets met haar hart, het bloed kan er niet goed meer door heen lopen, daarom moet ze volgende week naar een speciaal hartziekenhuis in België. Ik ben gewoon zo bang dat het mis gaat.