Lichaam accepteren, TW: gedachten over eetstoornis
Ik vind het naar voor mijn jongere zelf dat ik altijd last had van vetjes.
Ik heb het bij andere vrouwen altijd mooi gevonden, zolang ze er niet zoveel hadden dat het oncomfortabel uitzag. Maar gewoonweg omdat het dus oncomfortabel uitzag, veel vet.
Als 19-jarige, net voordat ik mijn sportliefde consequent toepaste, genoot ik zoveel van de extra kilo's die ik had en de baggy kleding die ik droeg. Het voelde goed om ruimte in te nemen.
Sindsdien, ook toen ik sportte, verlangde ik eigenlijk naar *meer* lichaamsgewicht zonder dat ik er last van had.
Ik voel me ontzettend fijn met mijn 67 kg nu.
Maar stiekem twijfel ik regelmatig of ik niet, op een geleidelijke manier met sport en fysio oefeningen om mijn gewrichten en alles sterker te maken, meer wil aankomen.
Niet heel veel. Maar ik geniet zo van de zachtheid.
en nu ik niet een vriend heb die de schadelijke aziatische bullshit heeft van dat hij een dikzak is en "je moet oppassen dat je niet dik wordt" tegen mij zegt (deed ie echt weinig maar toch. Het bleef hangen.)
Denk ik daaraan.
Maar ja.
Dit zijn wss gedachten die... Voortkomen door een gevoel van gebrek aan controle over mijn omgeving.
Beetje in dezelfde lijn als anorexia en dergelijke stoornissen.
Een van de mogelijke motivaties die patienten hebben is dat ze, naja, minder ruimte willen innemen, of hoe werd dat ook alweer verwoord. Een andere is een verlangen naar een controle van *iets* in hun leven. (Even de schadelijke maatschappelijke zienswijzen over lichamen terzijde.)
Ik voel me juist een beetje... Gewichtloos, alsof ik geen invloed heb op mijn leven, alsof bijna alles buiten mijn controle ligt. Ik voel me klein en invloedloos. En ik heb daar geen vrede mee.
Ik wil meer ruimte innemen. Ik wil controle over iets. Ik wil tegen de richting ingaan.
Dus dan maar "oh ik wil een voller lichaam"
Jaja, hoofd...
Ga toch weg... Je lichaam is mooi nu. Je lichaam is genoeg.
En sja als ik regelmatig en goed blijf sporten, wie weet wat voor mooie spierontwikkeling ik zal zien onder de vetjes die ik sowieso heb en onderhoud en dan ja.
Maar niet bewust mijn uiterlijk willen veranderen, *UIT ONTEVREDENHEID over hoe het uitziet* dat is niet de bedoeling... Gewoon... Blijven zorgen ervoor...
Ik heb het bij andere vrouwen altijd mooi gevonden, zolang ze er niet zoveel hadden dat het oncomfortabel uitzag. Maar gewoonweg omdat het dus oncomfortabel uitzag, veel vet.
Als 19-jarige, net voordat ik mijn sportliefde consequent toepaste, genoot ik zoveel van de extra kilo's die ik had en de baggy kleding die ik droeg. Het voelde goed om ruimte in te nemen.
Sindsdien, ook toen ik sportte, verlangde ik eigenlijk naar *meer* lichaamsgewicht zonder dat ik er last van had.
Ik voel me ontzettend fijn met mijn 67 kg nu.
Maar stiekem twijfel ik regelmatig of ik niet, op een geleidelijke manier met sport en fysio oefeningen om mijn gewrichten en alles sterker te maken, meer wil aankomen.
Niet heel veel. Maar ik geniet zo van de zachtheid.
en nu ik niet een vriend heb die de schadelijke aziatische bullshit heeft van dat hij een dikzak is en "je moet oppassen dat je niet dik wordt" tegen mij zegt (deed ie echt weinig maar toch. Het bleef hangen.)
Denk ik daaraan.
Maar ja.
Dit zijn wss gedachten die... Voortkomen door een gevoel van gebrek aan controle over mijn omgeving.
Beetje in dezelfde lijn als anorexia en dergelijke stoornissen.
Een van de mogelijke motivaties die patienten hebben is dat ze, naja, minder ruimte willen innemen, of hoe werd dat ook alweer verwoord. Een andere is een verlangen naar een controle van *iets* in hun leven. (Even de schadelijke maatschappelijke zienswijzen over lichamen terzijde.)
Ik voel me juist een beetje... Gewichtloos, alsof ik geen invloed heb op mijn leven, alsof bijna alles buiten mijn controle ligt. Ik voel me klein en invloedloos. En ik heb daar geen vrede mee.
Ik wil meer ruimte innemen. Ik wil controle over iets. Ik wil tegen de richting ingaan.
Dus dan maar "oh ik wil een voller lichaam"
Jaja, hoofd...
Ga toch weg... Je lichaam is mooi nu. Je lichaam is genoeg.
En sja als ik regelmatig en goed blijf sporten, wie weet wat voor mooie spierontwikkeling ik zal zien onder de vetjes die ik sowieso heb en onderhoud en dan ja.
Maar niet bewust mijn uiterlijk willen veranderen, *UIT ONTEVREDENHEID over hoe het uitziet* dat is niet de bedoeling... Gewoon... Blijven zorgen ervoor...
18 feb 2022 - bewerkt op 18 feb 2022
- meld ongepast verhaal
-
LilAngel
vrijdag 18 februari 2022 19:06
Ruimte innemen.. dat is inderdaad een mooie metafoor. Zolang jij je gezond en fijn voelt en dat ook echt bent is het volgens mij oké, toch?
-
Lezer
vrijdag 18 februari 2022 20:40
Ik ben het eens met wat @LilAngel zegt.
Die heeft het goed verwoord al.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 jun 2022 Ik gaf zijn vader geen ruimte ( 5 )
- O 19 jun 2022 Verjaardag van de vriend van de zus van de mijne
- O 18 jun 2022 Moeder projecteerde op mijn vriend ( 5 )
- O 16 jun 2022 Gevolgen van kernopvattingen over jezelf ( 2 )
- O 15 jun 2022 Delegeren kun je leren? Oh? ( 4 )
- O 14 jun 2022 Interesse in psychologie en filosofie was coping ( 2 )
- O 11 jun 2022 Alles op zijn tijd
- O 11 jun 2022 Even een to-do van me afschrijven
- O 10 jun 2022 Volgende maand: menstruatieondergoed ( 13 )
- O 10 jun 2022 Maandverband en tampons ( 4 )
- O 10 jun 2022 Artikel Nu.nl, "trauma wordt doorgegeven"
- O 05 jun 2022 Knuffels (TW: gevoel van sexuele intimidatie)
- O 03 jun 2022 Women are expected to function less ( 4 )
- O 30 mei 2022 Libidoremmers? 18+
- O 20 mei 2022 Gevoel: even niet vrijen samen 18+ ( 1 )