Liefde

Jullie zullen ook wel denken: Schrijft Purity eens een verhaal, krijgen we een zoetsappig verhaal over liefde. Nou eigenlijk wordt het dat niet, zoetsappig dan.

Het was gewoon zo, dat ik gisternacht, nadat ik thuis was gekomen van de bioscoop waar ik Harry Potter had gekeken, niet kon slapen en daardoor na ging denken over liefde.

Want wat is liefde eigenlijk? Wanneer weet je nou dat je van iemand houdt? Kun je voelen dat iemand van jóu houdt?

Als we meneer van Dale vragen wat liefde is, zal hij zeggen:
lief·de (de ~ (v.), ~n/~s)
1 sterke genegenheid voor een persoon of zaak => min, minne
2 genegenheid van personen tegenover elkaar, gebaseerd op seksuele aantrekkingskracht

Heel duidelijk ook weer, en ook niet bijzonder al zeg ik het zelf.

Natuurlijk zijn er verschillende soorten 'liefdes' om het maar even zo te noemen. Familie, vrienden, partners zijn daar drie voorbeelden van. Maar je kunt natuurlijk ook van materiële zaken houden. Maar daar ga ik het vandaag maar even niet over hebben. Word me te ingewikkeld om over na te denken in de vakantie, wanneer mijn hersenen niet op de hoogste stand staan ingeschakeld.

Laten we bij het begin beginnen: Hoe weet je of je van je familie houdt? Wat voel je dan? Is er überhaupt iets te voelen bij het houden van een familielid? Nu weet ik wel dat ik heel veel van m'n moeder en zusje houd, omdat ík dat voel. Niemand hoeft hen iets aan te doen, want ik word gek. Ik ben ook als de dood dat ze iets overkomt waardoor ik ze kwijt zal raken. Ook houd ik van m'n vader, maar op een andere manier. Nu weet ik niet hoe ik deze manier moet omschrijven.
Dus mijn vraag blijft: hoe weet je of je van je familie houdt en hoe voel je dat?

Van m'n vriendinnen heb ik er ook een aantal waar ik onvoorwaardelijk van houd. Waar ik er niet eens bij na hoef te denken of ik van ze houd. Toevallig beginnen hun beider namen met een N. N. en N. dus. Heel logisch ook. Ik kan en wil er ook vooral niet aan denken dat ik ze niet meer zou hebben om mee te praten, te lachen, te huilen. Goede tijden en slechte tijden. Klinkt cliché maar zo voelt dat. Ik kan ook erg pissig worden als iemand hun onrecht aandoet.
Maar wat ik voel, kan ik dus niet omschrijven. Ik heb geen idee hoe dat houden van omschreven zou kunnen worden en wat voel ik?
Dus nog steeds mijn vraag: hoe weet je dat je van je vrienden houdt en hoe voel je dat?

Liefde in de vorm van een partner is makkelijker te omschrijven, al ben ik nou niet echt een ervaringsdeskundige wat dat betreft. Al zullen sommigen dat tegen willen spreken. Echte liefde heb ik niet vaak gevoeld. Waarschijnlijk maar één keer. Denk ik. Van die vlinders in je buik, alleen maar aan hem (of haar, maar in mijn geval hem) kunnen denken. Altijd bij hem (of haar weer) willen zijn. Dat soort ongein. Of ongein, dat soort gevoel eigenlijk.
Wat ik me hierbij vooral afvraag: hoe weet je dat je échte liefde voelt voor iemand?

Wat eigenlijk de conclusie is van mijn verhaal: Wat is liefde? Hoe voel je liefde? Hoe zou je liefde omschrijven?
De vraag ligt nu bij jullie, omdat ik er zelf toch waarschijnlijk vandaag niet uit zal komen...