liefdesvraag: hou jij van mij zoals ik van jou???

Liefste,


Ik
weet
dat ook jij
bent opgestaan,
bij wijze van spreken en schrijven,
omdat ook jij
toentertijd,
net als hij naar Petra,
die hem had verloochend uit angst en bevend,
naar mij kwam,
en ook niet durfde te hopen,
dat jij net als hij,
kon hopen dat ik jou,
zoals hij hem,
zou kunnen vergeven
en ik vroeg:
"HOU jij
van mij?"

Als
een oudere man
aan een jong meisje zoals jij
deze vraag stelt,
dan is dat tegelijkertijd ook
een liefdesverklaring.

Door
deze vraag
wist jij,
net als hij toen,
dat ik jou liefheb,
anders zou ik toch ook niet
naar jou toe zijn gekomen
met die vraag?

Petra
voelde in Yesjoea's vraag,
als we dat mydiverhaal mogen geloven,
en dat doen we toch
op onze eigen manier en wijze.
de liefde van en voor hem
en daarom ook durfde hij toen
net als jij aan mij,
te antwoorden:
"Je WEET toch wel
dat ik je liefheb?"

Het
blijven
duistere tijden,
en dat zijn ze altijd al geweest,
maar als wij elkaar niet hadden gehad,
wat zou er dan met ons zijn gebeurd
en van ons zijn
terechtgekomen?

Hij
durfde
en kon dat net als jij zeggen,
omdat hij de vergiffenis,
die hem in deze liefdesverklaring geschonken werd,
aanvaarden WILDE en
aanvaarden MOCHT:
hij heeft net als jij
zich gebroken gevoeld voor een tijd
door zijn loodzware
schuld?

Brak
zijn hart
niet volkomen open
net als het jouwe
voor de liefde van hem,
door de genadevolle vergeving,
die hij ontving
net als jij?

Ik
vraag me
dan ook
telkens weer af
wanneer het hart van de wereld zal breken
door deze liefde,
die net als de onze,
het eeuwig weerkerende
en zich vernieuwende
wonder op aarde is?

Is ons hart
ook niet gebroken
toentertijd door dat wederzijdse
schuldgevoel?

En
heeft ons hart
zich ook niet TOCH
[alweer] geheel geopend
voor deze zeer wonderlijke liefde
in de ogen van
'de wereld',
omdat wij naar elkaar toekwamen,
terwijl we zo smartelijk
hadden gefaald in onze hoop,
zo leek het althans,
voor een betere
toekomst?

En
TOCH,
toch blijven wij ook vanaf nu
bij elkaar,
dwars door leven en dood heen:
we zijn nu immers onafscheidelijk
door tijd en ruimte verbonden
met elkaar?

Zullen zij
ook ons zegenen
zoals wij
hen?

Wij
zijn gezegend
omdat ook wij hebben mogen
en kunnen inzien,
dat de liefde van de komende
en wordende in ons
voor alle mensen openstaat en
bereikbaar is!
"G D" zegent ons,
want zijn liefde is openbaar geworden
in Yehosjoea haNatsri haMasjiach:
'g d' kan en wil die liefde door hem voor ons
niet meer terugnemen zoals wij wel
zouden kunnen en vaak ook DOEN in onze
wanhopige vertwijfeling
en pijn ...

Maar
wij kunnen
die DAAD en DAT Woord
vanuit de grond van ons bestaan
niet meer loochenen of
tenietdoen!
Het blijft al met al
een ondoorgrondelijk mysterie:
maar daarom niet minder
WAAR?

En zalig,
'heilig' en gezegend zijn wij,
omdat 'het' ons ons heeft gebroken,
want dan heeft g d,
de onzichtbare onbekende bondgenoot,
de Zoeker EN de Vinder [in ons], ons ten diepste bereikt
met het 'geweld' van zijn liefde
voor elk van ons,
en heeft hij ons a.h.w.
'overmocht' zoals het ook al
vanaf het begin af aan verteld werd
en daarna ook
opgeschreven werd:
NU
stel ik je
voor de keus tussen goed en kwaad
en je kunt alleen maar
het slechte
overwinnen door het goede
te doen ...

DIE
liefde
'van de g d'
de enige,
die komende
en wordende
IS
ook in ons,
vormt de kern van ons
menselijk bestaan
ook hier
op aarde en
in deze
tijd!