Luizenleventje

De emotie benoemen kan ik niet. Gewoonweg omdat ik hem niet vinden kan.
Na de taken die ik vandaag had op mijn stageplek, zeg ik mijn 'collega's' gedag en wens ze nog een fijne middag.
Wat?! Ben je al klaar?
Klopt is mijn reactie.
Wat een luizenleventje. Nou geniet ervan. is wat hij mij toewenst.
Dank je jongen, ik wens jou ook het beste toe. En dat meen ik oprecht, het is een fijne leuke kerel.

Het dreunt in mijn hoofd. Het is ondertussen al twee uur geleden dat hij, zonder bijbedoelingen, mijn dagen/weken/maanden en jaren bestempeld als luizenleventje. Hij kan het niet rot bedoeld hebben en zijn lach was ook echt voldoende. Maar toch.. vraag ik me af hoe ik dit vol ga en kan houden. Het is een samenwerkende groep en drie van de 10 weten al meer van mij. Waarvan één echt meer en veel omdat ik hem al langere tijd ken en hij mij door had en goede gesprekken volgden. Ik wil het meisje zijn en blijven waarop ze me hebben aangenomen als stagiair, maar tegelijkertijd vecht ik voor transparantie omdat ik dat waard ben. Hoe eerlijker ik ben, hoe beter er met elkaar gewerkt kan worden.

Het moet een middenweg zijn tussen een luizenleventje en de harde pijnlijke waarheid. Ik hoef ze niet in detail uit te leggen wat er gaande is en was, dat is ook het laatste wat ik wil. Ik hoef geen verbazing, geen medelijden en op handen gedragen is ook iets waar ik niet mee om zou kunnen gaan. Dat is niet nodig. Wat ik wel wil is dat wat ik niet weet.
Eigenlijk weet ik van niets of niemand wat ik wil en wat voor mij fijn en ideaal zou zijn. Hier in huis weet ik niet wat ik wil, ik weet het op stage niet, ik weet het van vrienden niet. Gelukkig bepaald iedereen zelf hoe ze (normaal) met me omgaan en heb ik niet volledig de touwtjes in handen, dat lijkt me vreselijk.
Maar dit moment waarop ik wegliep en een fijne middag met mezelf heb in dit luizenleventje, liet me even in zien dat de vraagteken enorm groot is in hoeverre ik ze inlicht over mijn fysieke dan wel mentale vermoeidheid.

01 okt 2012 - meld ongepast verhaal

Past&Today, vrouw, 33 jaar

Quinoa maandag 01 oktober 2012 14:28
Vanuit zijn perspectief heb je een luizenleventje als je minder hoeft te werken. Dat is dan dus waarschijnlijk zijn zwaarste bekommernis in zijn leven, zover je kan zien natuurlijk.
Ik zou je privé zo lang mogelijk voor jezelf houden. Veel mensen kunnen in de verste verte niet begrijpen wat het juist inhoudt en ja kan dan heel verkeerde reacties of attitudes naar jou toe creëren.
Ik zou het aanpakken zoals je al bezig bent: degene waar je veel mee praat en je je veilig bij voelt, kan je al wat meer bij kwijt dan bij een ander. Gaandeweg aftasten en niet te ver op voorhand over piekeren.
kruidje maandag 01 oktober 2012 17:40
Als ze het zouden weten, ben je toch nog steeds dezelfde vrouw die ze aannamen? Het veranderd niets aan de mens die je bent of het werk dat je levert. Niettemin zou ik het ook niet aan iedereen vertellen, alleen aan de mensen die je vertrouwd of die zelf wat doorhebben. En dan de opmerkingen van de rest met een korreltje zout nemen. Want idd..ze weten niet beter.
Past&Today maandag 01 oktober 2012 17:44
Het is zéker niet zo dat ik mijn hele waarheid op tafel wil gooien. Vind ik niet nodig en ga ik me ook niet fijner door vinden. Eén die het weet daar is al genoeg.. echt. Wel vraag ik me af hoe eerlijk ik moet zijn over het fysieke minder kunnen. Eigenlijk zijn mijn begeleiders voor nu voldoende en komt de rest het wel of niet te weten door de mate waarin we wel of niet samenwerken.
Het is een telkens terugkerende vraag. En ik heb er nog niet veel grip op waarom het zo voelt en blijft knagen.

Hij bedoelde het alles behalve vervelend. Het is een goede.
kruidje maandag 01 oktober 2012 17:47
Dat begreep ik.

Je geeft gewoon eerlijk antwoord als ze er rechtstreeks naar vragen.
En misschien ook wel als ze dat in bedekte termen doen. Anders niet.
Daarnaast wat je zelf al aangeeft ; misschien wordt het anders vanzelf wel duidelijk..
Past&Today maandag 01 oktober 2012 17:54
... Dank je...
Niet te moeilijk denken en het weer eens 'over me heen laten komen'.
Werkt het beste, is lastig om te kunnen maar ik word er echt wel goed in de laatste tijd omdat het gewoon niet echt meer anders is.

Beide bedankt.

O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )

vorige volgende