Mag ik mezelf (deels) ontkennen
Bij mijn vorige vriendje was het onmogelijk om te zwijgen over mijn verleden. Mede doordat hij te maken kreeg met mijn blokkades en omdat hij geïnteresseerd was in mijn bezigheden bij de therapie. De eerste keer haptotherapie reisde hij met mij mee zodat ik die spanning niet alleen door hoefde te maken. Keer op keer tijdens het knuffelen/vrijen of seks was er vertrouwen, rust en controle of ik er nog volledig bij was, of het goed voelde en als dat niet het geval was nam hij me stevig in zijn armen en liet me volledig zijn. Ik kon er onmogelijk omheen te delen met hem waar ik mee bezig was, omdat het aan me te merken was.
Bij een nieuwe relatie heb ik continu een vraagteken gezet. Ga ik met diegene delen wat er gespeeld heeft, waar ik nu nog mee bezig ben en in hoeverre ga ik dat toelichten? Ga ik mijn gezin bestempelen of laat ik dat aan hem over, over een tijdje misschien. Ga ik het met hem bespreken al voordat er iets van seksuele handelingen langskomen, of duik ik er in en ervaar ik hoe het zal gaan. 'Als het goed voelt, is het goed' wordt me geadviseerd. Ja. Dat is zo en dat voelt het ook. Maar stel, stel dat ik dan wel blokkeer... ik heb geen idee hoe ik dan zal reageren en ook niet hoe en of hij dat op kan pakken.
Ik ben er van overtuigd dat ik verder ben en steviger sta dan eerst, maar of ik blokkade vrij ben durf ik nog niet te beweren. Ik weet het namelijk nog niet, ik heb nog geen seks gehad met een ander.
Ik weet het antwoord niet, omdat ik zo graag een nieuwe stap wil maken.
Maar ik weet ook donders goed dat je jezelf altijd mee neemt. En het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.
En dat grietje is kwetsbaar maar ook zo verdomde sterk en ontwikkelt.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende