Man... Wat ben ik hier slecht in

Tis al echt vet een tijd geleden dat ik hierin schreef zeg. Maar maakt nie uit...

Normaal schrijf ik op Kiwibox, maar die is nu effe offline om 1 of andere reden dus naja, dan maar hier. Toch?

Kijk, het zit zo. Mijn ex is vrijdag jarig. Toen ik jarig was, gaf hij me nog een belletje om me te feliciteren. Nu is de vraag, zal ik hem nu ook feliciteren? Ik ben zijn telefoonnummer allang weer vergeten. Het is uit mijn geheugen gestampt.

Verder is er nu niet bepaald contact meer tussen ons. En hij moet niet het idee hebben dat ik hem terug wil, als ik hem feliciteer. Maar... Wat moet ik nou doen?

De dag dat ie jarig is, vrijdag dus, is er een bijeenkomst. Dus ik zie hem, waarschijnlijk, die dag. Ik heb alleen vet lullig tegen hem gedaan gister. Heb hem uitgelachen, samen met een vriendin, over iets waar hij veel moeite mee had. Ik heb geen zin om het allemaal uit te leggen maar...

Wat moet ik doen? Zo lastig gewoon... Ik wil namelijk eigenlijk wel gewoon vrienden met hem zijn. Ik merk, dat sinds het uit is, het slechter met hem gaat. En hoewel hij best rot tegen me was geweest wil ik wel gewoon dat het goed met hem gaat. Ik wil ook gewoon dat ie weer iemand vind, een goeie vriend ofzo. Want dat heeft hij niet, niet echt.

Ja, hij heeft wel vrienden. Maar volgens mij spreekt hij hen nauwelijks. Of echt van die oppervlakkige vrienden, die hij af en toe ziet bij een bijeenkomst of op school en daar soms huiswerk mee maakt... Maar verder is hij daar heel moeilijk in.

En dan is er nog een gozer, maar die woont ver. Mijn ex woont in Lelygat en die vriend in Hengelo. Dus de contact die hij heeft met hem is vooral via internet en telefoon. Ik vind het gewoon zo sneu voor hem allemaal, serieus waar. Maak me ook dik zorgen.

Volgens mij gaat het helemaal niet goed met hem. Ik wou dat ik wat voor hem kon doen. Toen we nog samen waren bouwde hij enorm op mij. Hij wilde het niet toegeven, maar volgens mij was ik de enige die een echte vriend was voor hem. En nu moet hij dat allemaal missen omdat het uit is... Maar van mijn part kunnen we best vrienden zijn.

Wordt wel lastig, want we hebben natuurlijk een verleden samen. Maar het moet toch kunnen? Maar hoe doe ik dat? Ik ben bang dat ie me wegduwt of pijn gaat doen ofzo. Want hij doet zich voor als een grote sterke jongen, maar van binnen is het echt een heel bang, onzeker mannetje. En als ik hem kan helpen, door een vriend voor hem te zijn...

Shit.. Hoe doe ik dit? Hoe pak ik dit aan? Hoe kan ik hem laten zien dat ik het echt goed met hem meen. Dat ik gewoon een goeie vriend voor hem wil zijn. Een relatie hoef ik niet, ik heb namelijk al iemand anders op t oog. En trouwens, zelfs al had ik dat niet, ik weet gewoon dat wij gewoon beter geen relatie kunnen hebben. Maar een vriendschap wel.

Maar... Hoe doe ik dat nou? Zal ik gewoon op hem afstappen, vrijdag? En hem feliciteren enzo? Ik probeer mezelf dan altijd in iemands schoenen te plaatsen en te denken, hoe zou ik reageren als...

Hoe zou ik reageren als mijn ex mij op mijn verjaardag feliciteerde? Ik denk dat ik 1st vet verbaasd zou zijn. Aan ene kant beetje... Boos, nee das niet het goede woord. Maar ongeveer boos, maar niet echt. Omdat ik me dan afvraag of die persoon het doet om mij

1) te pesten
2) mij terug te krijgen
3) het schijnheilig is na alles wat er gebeurt is nu ineens lief te doen tegen me

Maar aan de andere kant zou ik dan denken, goh wat aardig eigenlijk. Of niet? Ik weet het allemaal niet, zo lastig.

Tis lastig hoor. Ik heb een jaar met hem gehad. Tis moeilijk om je dan ineens... Anders te gaan gedragen. Af en toe mis ik die tijd nogsteeds. Maar een relatie wil ik niet meer met hem. Alleen... Zal hij mij geloven?

Wat moet ik doen? HELP HELP HELP! Hoe pak ik het aan? Hoe zorg ik ervoor dat ik gewoon normaal met hem om kan gaan, zonder dat er weer wat fout gaat. Ik ben bang dat we weer ruzie gaan krijgen, ofzo...

Ik was echt een goede invloed op hem. Dat klinkt heel arrogant, maar das wel zo. Hij deed beter zijn best op school, door mij. Hij kwam beter voor zichzelf op, door mij. Hij probeerde een betere band op te bouwen met zijn broer, door mij. Hij begon langzamerhand meer respect voor zijn ouders te krijgen, door mij. Hij kon beter met zijn geld omgaan, door mij. Dat soort dingen, weet je? En nu is t allemaal beetje afgezwakt.

Hij hield zo van breakdancen. Nu doet hij er haast geen fluit meer mee. Toen hij met mij was, moest hij zich altijd bewijzen over het feit dat hij zo goed kon breakdancen. Hij deed er echt zijn best voor, want hij wilde de beste zijn. En ik stimuleerde hem.

Mijn ex is heel onzeker over dansen, omdat hij een orientatie stoornis heeft. Er is iets mis met de soepelheid van zijn botten, die doen niet helemaal wat hij wil. Hij is wel lenig, maar heeft moeite met het synchroon bewegen van zijn benen en armen in een dans, simpel weg omdat het hem al moeite kost soms om "normaal" te lopen. Het gaat nu wel stukken beter hoor, op dat gebied. Maar, hij is er wel erg onzeker door. En omdat ik hem steeds moed toesprak ging dat juist beter.

Ik weet ook gewoon dat haast niemand het weet, dat hij hier last van heeft. Die vriend uit Hengelo kijkt hem soms nogsteeds raar aan als hij danst of een beweging maakt die niet allemaal klopt. En die vriend uit Hengelo is een goede kerel hoor, die zou dat niet doen als hij wist dat mijn ex zo'n probleem had.

Och mensen... Wat maak ik het mezelf toch moeilijk! Maar ik weet het gewoon effe nie meer. Wat moet ik doen? Ik wil gewoon dat het goed met hem komt.

Ik ben raar, ik weet het... Maar ja, zo ben ik nou eenmaal. Liever raar dan "normaal" en hatelijk doen tegen iedereen omdat ze je ooit wat misdaan hebben.. Zo'n onzin vind ik dat. Goed, als het nou iets veel ernstigers was geweest dan wist ik het wel, dan kon hij het bekijken. Maar, hij is ook maar een mens. Nog een puber, eigenlijk. En hij wist het gewoon niet meer, dat kan.

Alles wat hij deed tegenover mij was uit onzekerheid. En nu als ik hem steeds in z'n uppie zie, voel ik me gewoon zo... Schuldig, aan de ene kant. Schuldig dat hij nu zo... Alleen is... Eenzaam...

Of ik ben te romantisch bezig. Net als een vrouw die door haar man mishandeld wordt en roept dat hij onzeker is en er niks aan kan doen. Nee, dat is het nie... Of wel?

Bleh, wat een rotzooi...

Ik ga maar weer, tis vet laat.