Het is nu alweer 11 uur geweest... Ik geeft het op, hij gaat mij niet meer bellen. Hij zit al lang en breed thuis gezellig met zijn pa en die sukkels waar hij mee omgaat en wil mij er gewoon niet bij hebben. So be it.
Ik twijfel alleen of ik hem morgen dan wel of niet moet feliciteren? En moet ik me dan voor de domme houden en net doen alsof ik niet weet dat hij eigenlijk thuis is? Want officieel weet ik niet dattie echt thuis is, tenslotte. Ik heb de informatie indirect gekregen en blijkbaar had ik het eigenlijk niet moeten weten...
Ofzo?
Maar als ik dus eigenlijk niet weet dat hij thuis is nu, weet ik dus ook dat ik hem niet kan bellen om te feliciteren met z'n verjaardag, want hij mag eigenlijk officieel niet bellen in de instelling. (wat hij dus stiekem wel heeft gedaan gister en vorige week donderdag) Dus dan zou ik hem op de gok toe een felicitatie moeten smsen, dan?
Zijn telefoon staat trouwens nogsteeds uit. Ja, of hij heeft ineens z'n oude simkaart erin gedaan? Maar die had ie bij z'n pa gelaten, aan z'n pa terug gegeven eigenlijk. Dus dat lijkt me sterk. Ik vind het maar raar...
Maar wat doe ik morgen dan? Smsen, niet smsen? Pffff.... Kutzooi
Of er gewoon vanuit gaan dattie me niet meer wil zien, ofzo?
Ik weet het niet meer...
AAAAH!
Nah goed... Ik ga maffen... Hij bekijkt het maar!