Maskers

Wat voor mij echt een voorbeeld van een masker is dat ik draag is dat van ‘lieve meid'. Ik ga hierin erg ver vind ik. Het is heel zeldzaam dat ik tegen iemand in ga. Terwijl ik dat wel van binnen voel, de weerstand. Ik ben daardoor eigenlijk niet eerlijk. Omdat als ik dat wel ben dan word ik niet meer gezien als die lieve meid, die ik zo graag laat zien. Of nee, eigenlijk niet eens graag. Het is een patroon geworden. Ook een hang naar harmonie. Maar die kan er helemaal niet zijn als ik steeds mijn eigen wensen en behoeften blijf vermijden. Als een van de twee partijen enkel en alleen tevreden is als de andere partij dat is. Dat kan nooit heel lang goed blijven gaan zou je denken. Dit onderwerp vermijd ik ook liever. Maar geweldig dat in deze adventskalender creatief schrijven deze opdracht zit. Want dit is echt een stukje waar ik naast mijn uitstelgedrag mee aan de slag mag gaan. Ik hoef tenslotte niet met iedereen bevriend te zijn.

Vermijden is eigenlijk ook een deel van dit masker. Ik vermijd het om voor mezelf op te komen. Voor mijn eigen wensen te gaan. Iemand noemde dit ook wel de martelaarsrol die ik steeds aanneem. Waar dit vandaan komt is heel duidelijk. De christelijke religie. Religie is volgens mij echt iets waar ik me verre van moet gaan houden. Ook al is dat tegen de wil van mijn ouders in. Zij hebben een rotsvast vertrouwen in hun God, maar dan wel binnen hun religie. Ik voel aan dat dit niet is wat ik vind en vertrouwen in heb. De laatste maanden heb ik niet meer zorgvuldig mijn ochtend en avondrituelen gedaan. Dit is sinds 1 september gekomen toen ik geraakt was in een kerkdienst in Katwijk, waarin mijn vader voorging in de Ontmoetingskerk. Dit voelde heel erg al een thuiskomen. Wat ik gelijk heb gedaan is de soort van aangeleerde regelementen weer uit de kast getrokken, en daarmee de visie die ik zelf ontwikkelde naast me neer ben gaan leggen. Met de beste bedoelingen natuurlijk, maar was het in mijn hart niet om weer bij een club te horen? Ik ben daarna ook hier de Kruiskerk gaan bezoeken om daar hetzelfde te gaan vinden. Halsoverkop begon ik mijn eigen ideeën in twijfel te trekken en weg te duwen.

Gevolg was dat ik eigenlijk hiermee ook de oude patronen weer boven haalde. En veel twijfel en ook verwardheid. Uiteindelijk bevroor ik weer in het patroon bankhangen, uitstellen, vermijden etc.

Verder zijn er nog een aantal maskers die ik hier en daar op zet. Het ligt aan in welke situatie en met welke personen ik mij bevind. Ook die van ‘stoere meid'. Best wel iets heel anders dan de ‘lieve meid'. Eigenlijk staat dit masker haaks op ‘lieve meid'. Dit masker zet ik veel minder vaak op, en is heel fragiel. Het is meer een houding dan dat ik dit ook met woorden uitdraag. Dit masker is nodig als ik me eigenlijk van binnen angstig voel. Dan doe ik me stoer voor, maar ben dat dus absoluut niet. Ik doe dit met uiterlijkheden. Make up, kleding, manier van lopen, gezichtsuitdrukking. Als er mensen doorheen prikken dat komt al gauw de ‘lieve meid' weer naar voren. Als men mijn beter kent dan alleen mijn uiterlijk, is de lieve meid niet meer te verbergen. Terwijl ook dat een masker is.