mediatheektrut; de lul zijn.

Ik was in een chaggerijnige bui, school ging niet lekker, het was kutweer en de maandelijkse wereldoorlog stond op uitbreken. Ik had een lesopdracht, en was rustig met een vriendin in de computerruimte aan het werk. nu had ik dus een toetsenbord waarvan ik vermoed dat het de waternoodsramp nog meegemaakt had, en mijn spatiebalk zat daarom een beetje los. steeds wanneer ik een spatie typte maakte dat ding een geluid als een stoomgemaal. dus ik zeg; he siets, check dit net een typmachine: en begin met twee vingers ritmisch op die spatiebalk te tikken (waar het natuurlijk heel normaal voor bedoeld is). komt die mediatheektrut van een midveertiger binnenlopen. hé wil je daar mee stoppen, beetje met je vuisten op het toetsenbord rammen, het zijn jouw spullen niet! doe je dat thuis ook ofzo.
euhhh ik heb hem even niet... PARDON? ja je verstaat me wel, ga je thuis ook zo met je spullen om, zou jij het leuk vinden als ik bij jou thuis met mijn vuisten op je toetsenbord kwam rammen, nou? nou? nou?
even een paar dingetjes zeg ik.
1. leer het verschil tussen een vinger en een vuist (scheelt toch vier vingers en een kanteling)
2. wij hebben thuis geen apparatuur en software uit het jaar kruik.
3. onze apparatuur maakt daarom ook niet zo'n achterlijke herrie wanneer je het op normale wijze gebruikt, zonder dat je daar enige sloop en verniel bedoelingen bij hebt.
4. die toetsen kun je er gewoon uitpakken (ik doe het even voor wat ze niet leuk vind), vind u het logisch dat het zo'n herrie maakt.
5. mag de airco uit, het tocht hier.

toen werd ze dus boos, en moest ik eraf. dus ik heel braaf afsluiten en zij loopt weg. sta ik achter de computers met nog twee meiden, en twee vriendinnen van ons zitten op de computer komt ze aanlopen... jaaa en er mag maar 1 iemand per computer erachter staan dus JIJ moet weg. o oke zeg ik rustig en ik ga aan de andere kant van de drempel bij de deur staan.
toen was het dus oorlog... en ik kreeg hierbij een mediahteekverbod van een week (oeeeeh I'm scared) en ik moest direct de mediatheek verlaten. dus ik eerst mijn pasje terugvragen bij diezelfde muts. dus ze geeft het me en ik loop weg.
zij: vergeet je niet iets?
ik: neuhh, en loop weg.
zij: heeft je moeder je geen manieren geleerd
ik nogaltijd kwaad op dat mens: jahoor maakt u zich geen zorgen (nogsteeds op rustige toon)
komt ze achter me aanrennen..
JEEZ heb ik weer... zegt ze: ja, je mag best even dankjewel zeggen als ik je pasje terug geef, dat zijn manieren en die heb je te respecteren.

ik nu kwaad: mevrouw moet u eens goed luisteren, ik werk in een restaurant, dat is mijn werk. u werkt hier dat is uw werk. Op mijn werk moet ik wel eens tafels indekken, dat is mijn werk. U moet wel eens pasjes terug geven dat is uw werk. Wanneer ik een vork of mes neerleg moet ik ALTIJD alstublieft zeggen, dat is mijn werk. wanneer u een pasje teruggeeft zegt u ook aljeblieft, dat is uw werk. wanneer mensen dan geen dankjewel zeggen als ik het bestek neerleg, ga ik toch ook niet als een viswijf tekeer ofzo? wat moeten die mensen wel niet denken. Kunt u nu zelf de link leggen of moet ik die ook nog voorkauwen??

Toen was ik dus de lul.


~Diono~
03 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Diono
Diono, vrouw, 122 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende