Met de moeders naar de top

Helaas was er vandaag ook geen uitslapen bij. Vandaag gingen we naar de telescopen van INg op Roque de muchachos. gezien het feit Celesta wagenziek wordt op de bochtige weg naar boven moest ze een pilletje nemen en kon ze niet rijden vandaag. de taak was dus aan mij om de moeders de gehele dag rond te rijden, alsof ik dat erg vond. De dag begon met mooi weer beneden. Weer eens wat anders dan die storm van gisteren op de vulkaan. Het zal zo ook wel zijn boven dacht ik. Op weg naar de top waren de moeders lekker aan het genieten. de bochtige weg vonden ze absolute niet erg. Ze vonden hem zelfs leuk, ik kon er niet hard genoeg doorheen gaan. Ik deed natuurlijk mijn best om hun wens te vervullen. Ook zoals gewoonlijk vonden ze de omgeving weer fasinerend. Onderweg zijn we bij twee punten gestopt. Tijdens al mijn ritten nara boven en beneden met de opswagens had ik genoeg tijd om de beste uitkijkpunten uit te zoeken. Ik had er dus twee gevonden en daar zijn we dan ook gestopt. Ik moet zeggen dat de uitzichten er nog mooier uitzagen dan wat ik had verwacht. Na de nodige ooohhs en aaahhhs en natuurlijk het nodige geklik van de cameras zijn we weer verder gegaan.
Toen we voorbij Pico de la Nieves (2000 m hoogte) kwamen zagen we een auto met een hoopje wit op de motorkap. Dat was dus sneeuw. Het had gesneeuwd op de top. We konden niet meer wachten vande spanning. En ja hoor even verderop zagen we de mooie witte vlaktes die het sneeuw geproduceerd had. Er waren vele spanjaarden en toeristen naar boven gekoomen om de sneeuw te kunnen bewonderen. Vele hadden hun auto aan de kant van de weg gezet wegen de gladheid en de afgronden. Wij natuurlijk niet. Langzaam maar zeker zijn we doorgereden. Nog een keertje gestopt om van het uitzicht te genieten. Het was raar, het was dik bewolkt en gezien je zo hoog zit zit je midden in die wolk. Af en toe was er een gat waardoor je helemaal naar beneden kon kijken. Wat een raar gezicht. vanaf je voeten zag je sneeuw, alle plantjes waren bevroren. maar als je verder naar beneden keek zag je hoe verder hoe meer groen. Raar dat je bovcen bijna wegvriest en met sneeuwballen kan gooien terwijl als je wat verder kijket de zon schijnt, alles groen is en dat je weet dat het daar zeker 25 graden is.
Bij de ingang van de site (terrein waar al de telescopen waren gebouwd) stond er een heuze file. Mensen wilde naar het uitkijkpunt om van de sneeuw te genieten maar mochten er niet door wegens de sneeuw en gladheid. Wat een voordeel dat je dan voor de telescopen werkt zeg. ik mocht dus wel doorrijden. Op naar de resedentia waar we op Peter Moore (opsleader van die dag) gewacht hebben om toestemming tot de telescopen te vragen. Tuurlijk mochten we door van hem, het mocht zelfs in de huurauto. Dus een 4X4 was niet nodig, ......SHIT......!!!!!
Op weg naar de WHT waar we wat gelunched hebben. Het duurde even voordat de koffie klaar was dus heb ik de moeders eerst de JKT laten zien. Dit is de 1 m telescoop van ING. Na lekker utgebreid gelunched te hebben, we hadden immers niet ontbeten en dus erge honger. zijn we naar de INt gegaan. Dit is de 2.5 m telescoop. Op dat moment was Peter Moore bezig met de checks en moest dus nu en dan de telescoop bewegen. Dat vonden de moeder helemaal geweldig. Dus tijdens het uitleggen zagen ze het apparaat ook nog in werking. En ook hoe het stikstof werd bijgevuld (rookt lekker) en hoe de dome bewoog. Hierna gingen we naar het parade paardje van ING, de william herschell telescope van 4.2 meter in diameter. Eerst even de detector lab getoond gezien ik daar veel ben en toen de controle kamer in. Helaas waren ze hier al bezig met voorbereidingen voor het observeren die avond. Ik was bang dat ik de rondleiding niet meer kon geven. Maar ik had nog even de tijd zeiden ze. Dus wij snel de dome in. Daar waren ze verbaasd van de omvang van de telescoop. Ja hij is ook ongeveer 2 a 3 verdieingen groot. Wij de omgang op en wat bleek. de spiegel stond open. Zelfs ik had dat nooit gezien. Ze konden de telescoop dus in volle glorie zien. Weer beneden aangekomen vroeg Thomas (astronoom van ING)_ of we de telescoop in beweging wilde zien. Ik dacht bij mezelf dat oen ze anders nooit. Maar dit keer dus wel. Wij weer snel de dome in. En ja hoor daar ging de telescoop en dome heen en weer. En prachtig gezicht voor de moeders maar ook voor mij. Hierna nog snel even de controle kamer in waar we even met thomas gepraat hebben. En toen op naar de top.
Buiten was het al heel wat opgeklaard. Hierdoor hadden we een mooi uuitszicht over de andere telescopen. Boven aangekomen was het nog steeds helder en konden we het schouwspel van de wolkjes in de calderra, de sneeuw en de rotsformaties goed zien. Raar om deze plek die we de vorige keer in de stralende zon hadden gezien nu in de sneeuw te mogen bewonderen. We hebben hier dan ook een tijdje rondegelopen om alles goed te kunnen bewonderen. In die tijd was et al weer wat warmer geworden. dat kon je zien omdat de sneeuw grens langzaam hoger kwam te liggen. Toen we aankwamen was de weg geheel wit. toen we ut de telescopen kwamen was deze alweer gesmolten. toen we weer van de berg afkwamen was de weg op het terrein ookal schoon. Op de weg naar beneden werden we nog aangehouden door een paar zielige duitsers. Er was daar een straathond waarvan ze dachten dat hij uitgehongerd was. Ze hadden hem al hun eten gegeven en vroegen of wij ook nog wat hadden. Het beestje zag er zeker dun uit maar wat die duitsers niet wisten is dat al de straathonden er zo uitzien. is ook niet raar jij zou er ook mager uitzien als je dagelijks de berg naar boven en beneden liep. Een paar dagen later zag ik die hond ook vrolijk rondrennen op de berg.
De weg naar beneden vonden de dames nog leuker dan de weg omhoog. Omdat je naar beneden gaat ga je ook lekker harder vooral door de bochten. Wel zijn we een aantal toeristen tegen gekomen die met 10 km/h nara beneden reden en ons er niet voor lieten. die heb ik dus rustig van de weg gedrukt en ingehaald bij de eerste mogenlijkheid. Beneden aangekomen stonkt het een beteje nara verbrand rubber. Ik had zo geraced dat de banden wat heet geworden waren en dus wat stonken. Ach het is toch een huurauto.
Het was al wat laat geworden dus konden we niet meer naar het drakenbomen bos war we eigenlijk heen wilde, dus zijn we via het noorden en noordwesten naar Los Llanos gereden. net voordat je dan de uitmonding van de calderra oversteekt kom je bij een uitkijkpunt waar je over het gehele westelijk deel van eht eiland kon kijken. Daar hebben we eerst van het uitzicht genoten en ook van de zonsondergang. Wat een prachtig gezicht hoe die zon in het water verdween. Na het mooie schouwspel en de leuke lichtjes van de steden bewonderd te hebben zijn we nara beneden gereden. Dit ging via een zeer steile weg met veel scherpe bochten (nog erger dan die naar de top maar wel korter). Beneden in de rivierbedding gekomen zijn we de weg afgeslagen naar Tarzecorte een plaatsje aan zee. Daar even rondgekeken maar er was in de verte een grote donderwolk zichtbaar die ik liever niet over me heen kreeg als ik weer omhoog moest rijden. We zijn dus snel weer de auto ingestapd en aan de lange anderhalf uur durende rit begonnen naar huis. Thuis aangekomen was het al laat terwijl we nog moesten eten. Maar snel wat hapjes klaar gemaakt.
De moeders hebben weer eens een dag gehad waar ze hun ogen uitkeken dus dag twee: mssie geslaagd