midwinter

De dagen zijn steeds korter en het is voor een vogel lastig om aan de kost te blijven komen. Hongerig en ontevreden. Dik in de veren in de volle maan verlangend naar langere dagen en meer juttersspullen. Ideeën die mijn kant op komen.

Op de eilanden is midzomer het mooiste feest. In de korte nacht kun je op het strand zijn en je ziet in het westen de zon onder gaan en in het oosten de zon weer opkomen na een dwaze nacht met wijn hapjes verhalen en toneel.
Landmeeuw kan daar wonen weet je.
De kortste nacht is er. Alle vreemdelingen komen bij elkaar. Vrouw Holle uit het kleine huisje bij het pleintje. Altijd luchten altijd appelmoes en altijd schoon, maar nu met een taart met schaafsel van amandel en een fles of twee cider. De kale van de herberg met het vaatje onder zijn erm en een tas vol met pindas in de dop. De mooie meiden van de burgemeester en de sportjongens van het surfen en het tennis. De gek, verhalenverteller artiest en kok van de twaalf ambachten en dertien ongelukken. Allemaal uit mijn wereld. Het kleine zigeunermeisje met de donkere ogen zonder traan. Gitaren gaan mee en dekens om op te zitten en landmeeuw is er.
Het vuur gaat pas aan als de zon onder gaat en dan feesten we en kussen we en we luisteren naar lied en verhaal. De kleintjes slapen onder de dekens en de groten liggen of zitten in het zand.
De zwoele nacht, het frisse helmgras en de drank geven leven doen je sidderen van genot.

Vandaag dacht landmeeuw er heel even aan, toen om 12 uur precies de zon heerlijk warm scheen en meeuw even een beetje teruggaf van de verwachting en spanning van een feest om het leven.

Het is donker, en het wordt nog eerder donker en meeuw houdt stand tussen chagrijn en regen. Grijsheid werk en werkonlust. Meeuw weet dat het bijna komt, de omslag. De langste nacht, die je niet op het strand van het eiland moet doorbrengen omdat meeuw dan bevriest als een standbeeld van steen en ijs.
Daarna gaat het beter.....
Daarna komt er weer licht.

Affijn volle maan vannacht ook mooi!