Mijn alles
En ik schreef met schreeuwende woorden
Mijn hart leeg, dat bloede in duizend kleuren
Om gehoord te worden overschreeuwde ik mijzelf
Tot iedereen de stem hoorde, die niet van mij was.
Toen danste ik op alle tafels; dronken en dreigend
Schopte tegen ieders geloof en schenen en riep
In gespeelde wanhoop: zie mij, voel mij!
Maar zij zagen slechts de rol die ik speelde
En begrepen mijn aanraking nooit voor wat hij was.
Ik trachtte mijzelf te zijn, wie ik ook ben,
Maar niemand geloofde nog dat ik bestond.
Tot zij mij ving, in mijn diepste val
En koesterde als de pasgeborene die ik was.
En voor even vergat ik dat er een wereld bestond
Achter de veiligheid van haar omhelzing en kus.
De wolken die met hun eeuwige dreiging
Mijn leven in dienst van verloren kunst hadden bepaald
De regen die mij telkens opnieuw als een
IJskoude spiegel al mijn haat in mijn gezicht smeet.
Maar zij glimlachte kalm en alwetend
En liet mij rusten in haar vergevende armen
Zodat mijn tranen konden sterven in haar streling
En ik geboren worden, uit haar kus.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende