Mijn beertje Bart.

Laatst zat ik aan de rand van het ziekenhuisbed van mijn beste vriend. Hij zenuwachtig en nerveus, ik relaxt en onbezonnen. Aangezien wij samen (sociaal als ik kan zijn), ongeveer 2,5 uur mochten doden aan tijd tot hij mee genomen werd voor zijn kruisbandoperatie. We kiezen het niet uit, maar op die plek op die tijd besloten wij te praten over ‘het leven’. Enorm filosofisch zijn wij beide niet in gesteld maar ik geloof graag dat ik het ergens wel in mij heb.

* “Zeg Bart, als jij jezelf zou omschrijven als een dier wat voor die zou dat dan zijn?”
- “Lo, daar vraag je me wat. Ik denk een beer..”
* “Ja! Ik vind je ook echt een beer”.
- “Wat voor beer?”

Nog enigszins nadenkend breng ik uit; “Een grote beer?”

Bart is met zijn 2,03 meter mijn beste en letterlijk grootste vriend. We kennen elkaar al een aantal jaren maar pas sinds 1,5 jaar geleden hebben we elkaar echt gevonden. Zo helpt hij mij mannen te begrijpen en help ik hem vrouwen te begrijpen. We lachen met elkaar en ook regelmatig over elkaar en dat maakt onze vriendschap ook zo sterk: onze eerlijkheid naar elkaar.

Bart schiet in een gigantische bui en de zuster steekt haar hoofd even om de hoek om te kijken wat er aan de hand is. Ze kijkt eerst Bart aan, die nog steeds uitbundig lacht, en kijk dan naar mij. Ik haal mijn schouders op en glimlach er maar bij. De zuster draait zich om en zegt daarbij net hard genoeg dat wij heb kunnen horen “Wat een leuk stel..”
Bart nog maar net bij kwam, moet nu nog harder lachen.

We hebben het ooit geprobeerd. Bart en ik. Maar na 3 ongemakkelijke dates besloten we dat we maar vrienden moesten blijven. Dit was dan ook het punt dat wij elkaar ook echt vonden als vrienden en inmiddels onafscheidelijk zijn. Op onze eigen unieke vriendschap manier.

* “Maar Bart, wat voor dier ben ik dan?”
-“ Een wolf Lo! Een echter wolf!”

Ik ben toch enigszins beduusd door dit antwoord. Een wolf? Waarom een wolf? Ik weet dat ik niet heel elegant ben, en toch nog wel een enkele keer over mijn eigen voeten struikel, ik weet dat ik vlees eet, maar ook niet kilo’s. Je maakt me blijer met een heerlijke salade. Dus waarom een wolf.

Bart zou mijn Bart niet zijn als mijn gedachten kon lezen. Of tenminste mijn denkrimpels zou ontdenken.
-“Een wolf als in dat je warm en beschermend bent naar diegene die jij in jouw hartje draagt”

Totaal niet het antwoord wat ik verwachten maar wauw. Dankjewel Beer Bart!

Onze twee uur samen zijn voorbij en ik vertrek dan ook. De zuster staat met een gigantische glimlach te wachten tot ik mijn spullen heb gepakt en vertrek. Ik geef Bart een knuffel en wens hem succes.

2,5 uur later word ik gebeld: “Wolf, ik ben klaar, zin om langs te komen? “

Ik vlieg uit mijn stoel en stap in de auto. Maar eerst, eerst nog even langs de speelgoedwinkel voor een knuffelbeer.





Binnenkort het vervolg. Fijn weekend en drink een heerlijk biertje op me!