Mijn draai vinden

Ik heb het zelf denk niet bewust mee gemaakt, maar een van mijn beste vriendinnen wel. Mijn 'depressieve' periode. Zij denken dat ik me nu beter voel, omdat ik nu toevallig weer lach. Daar ben ik stiekem blij om, ook al voelt het dan alsof ik hen bedrieg. Goed weer lekker tegenstrijdige gedachte. Die vriendin dacht, dat als ik nog lang in die fase was door gegaan ik er nu niet meer geweest zou zijn. Uhm.. tjah, kwam het dan zo zwaar op hen over? Ik voel me nu niet beter. Misschien deze periode zelfs elke dag een stukje slechter. En toch leef ik nog steeds. Ik ben dan blijkbaar toch sterker dan ik zelf door heb, of dan hoe ik me zelf voel. Dat zal wel. Wel moet ik toegeven dat ik op school mijn plek wel aardig weet te vinden. Ik stel mezelf niet te veel in het licht. Een beetje net daarbuiten. Ook weer niet zo'n persoon dat zich helemaal terug trekt. Maar net mooi daartussen in. Ik wil niet dat mensen mij te goed leren kennen. Alleen vriendinnen die zich écht in Mij intresseren mogen iets meer van mijn leven te weten komen. De andere die zich niet verder intresseren, geen problemen mee hoor, daar lach ik mee. Doe ik grappig mee, maak ik domme grapjes, doe ik lekker vrolijk. En dat gaat allemaal prima. Dus op school kan ik me draai wel vinden. Nu moet ik die alleen proberen te vinden, ook buiten school. Dus bij vriendinnen vooral.

Ik probeer te blijven lachen en mezelf af te leiden.
Maar mijn pijn en verdriet vallen niet te vermijden.
18 apr 2005 - bewerkt op 20 apr 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Boekje
Boekje, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende