Mijn gebroken hart..

Dit is echt een van de ergste dagen die ik meegemaakt hebt, vanacht om vijf uur kreeg ik ruzie met mijn vriend. We lagen zelfs in bed ik was eerder gegaan als hij, en toen hij naar bed kwam moet ik in mijn slaap aan hem hebben friemelen en toen hij iets terug begon te doen werd ik boos en draaide ik me om volgens hem. Ik weet daar echt niets meer vanaf want ik heb dat echt in mijn slaap gedaan. Dus uiteraard kwam daar weer bonje over en ik wilde na de ruzie niet meer naast hem liggen om bepaalde uitspraken die hij deed.

En toen ik naar beneden ging zag ik op tafel 4 strippen lege medicijnen liggen, en hij liep de deur uit dat hij nu wel echt weg zal gaan. In de eerste instantie werdt ik link. En vroeg of hij het lekker vond !! Vervolgens is hij bijna twee uur weg geweest en heeft hij mij hier in de waan laten zitten dat hij die pillen in genomen had. Zijn telefoon was eerst in gesprek ben speciaal naar de buren gegaan om te bellen omdat ik in mijn stress mijn telefoon niet kon vinden en dacht dat hij die mee genomen had. Daarna nam hij niet op en vervolgens staat hij gewoon uit. Nou geloof me ik dacht dat ik gek werdt ik hou onwijs veel van hem. En moet er niet aan denken dat hij er niet meer zal zijn, maar mij in de waan laten dat hij 40 van die pillen van 400mg heeft in genomen en dan achteraf gewoon in zijn zak hebben zitten. Nou ben ik dolgelukkig dat hij het niet gedaan heeft maar hoe kan hij het in zijn hoofd halen om dat te doen. Niet dat hij het niet gedaan heeft maar uberhaupt dat hij het in zijn hoofd haalde om het te doen.

Ik heb ook keren genoeg gehad dat ik dacht ik maak er een eind aan, want ik heb toch een kanker leven. Maar altijd dacht ik dan optijd na voor onze kleine meid. En nu zij er niet is wil hij dan dat doen !!
Ik heb echt vanalles gedaan om hem te vinden, ben op de fiets in de buurt rond gaan kijken en ben naar ziekenhuis gereden. Heb de buurvrouw er voor wakker gemaakt, die zelf ook genoeg aan dr kop heeft. En ook nog eens andere mensen gebelt. Allemaal poespas om niets, nou niets je snapt wel wat ik bedoel..

Echt mijn hart doet zo een pijn de gedachte dat ik hem nu ook nog eens kwijt zal raken, maakt me gek. Maar de uitspraken die hij deed deden me ook onwijs pijn. Waarom denkt hij toch altijd dat ik hem afwijs, en dat ik niet eerlijk tegen hem zal zijn. Dat ik liever met andere gasten ga of over loop te fantaseren. Ik kan me nog niet eens meer voorstellen hoe het met een ander zal zijn. En dat wil ik ook helemaal niet..

Maar ik wil ook dat het goed gaat, en dat we geen dingen tegen elkaar zeggen waar we later spijt van hebben. En ik heb echt wel spijt van bepaalde dingen die ik heb gezegt in mijn kwaadheid. Maar dat hij me laat denken dat hij die dingen in genomen had...

Dat neem ik hem echt kwalijk, ik stond op het punt om te flippen. Ging vanalles door mn hoofd. Ik maak er ook een eind aan, zoveel mensen van wie ik hou ben ik kwijtgeraakt. En als ik hem ook nog eens vlies vooral op een eeuwige manier dan weet ik niet of ik wel met mijn leven verder zal willen. Ik weet dat het zal moeten ivm onze kleine maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel

Er is geen ander mannelijk persoon van wie ik meer hou en voor wie ik meer over heb als voor hem. Maar dit soort dingen maken me kapot..

Missy