Mijn maatje, mijn allesie

Morgen ga ik met een vriendin bij mijn beste vriendin op bezoek die gedwongen opgenomen zit op een gesloten afdeling. Ik vind het maar niks dat ze daar zit. Ze moet daar in ieder geval nog drie weken blijven zitten. Voorheen toen ze er nog niet opgenomen zat zag ik er elke dag. Gingen we gezellig samen boodschappen doen of met mooi weer samen naar het strand. Nu spreek ik haar enkel elke dag wel uren aan de telefoon ( wordt een dure telefoonrekening voor me) Maar ik kan haar niet meer elke dag zien omdat het niet mogelijk is voor mij om daar elke dag heen te gaan. Vandaag ben ik ook wel heen geweest. Het kostte me enige moeite maar het zien van mijn maatje mijn allesie maakte alles weer goed. En dan te bedenken dat ik vorige week zelf nog opgenomen was. Alleen zat ik op de open afdeling. Op het moment dat ik daar vandaan kwam deed mijn beste vriendin een ernstige zelfmoordpoging waarbij ze het bijna niet gered had. Een week daarvoor had ik nog in het ziekenhuis gelegen alleen was mijn poging wat minder ernstig. Het lijkt wel of we elkaar afwisselen. Toch blijft ze mijn beste vriendin mijn maatje mijn allesie. Zij is Bassie ik ben Adriaan. Over enkele weken gaat ze voor 15 maanden naar een kliniek in Eindhoven. Ik heb het nu al moeilijk nu ze in een kliniek zit die zowat om de hoek van mijn straat staat, maar als ze straks voor 15 maanden naar Eindhoven gaat wordt het helemaal afzien.
Maar eerst maar eens morgen bij haar op bezoek. Ik wilde dat ze wat meer vrijheden had dan had ik haar lekker mee naar huis genomen en hadden we lekker chinees besteld.
Dat deden we voorheen altijd. We zaten samen opgenomen op de open afdeling en ik was met weekend verlof en zij mocht niet. Maar ze mocht wel voor een paar uurtjes weg. Dan gingen we lekker naar de chinees en bestelde daar de lekkerste dingen die we dan bij mij thuis op gingen eten.
Maar nu heeft ze totaal geen vrijheden dus dat is wel jammer en om nou in mijn eentje chinees te gaan halen zie ik niet zo zitten.