mijn niet echte opa en oma...

ave,
vandaag werd ik verblijd met een korte bezoek van oma lilian en opa hein...
ze kwamen even op thee,
ik haalde mijn darjeeling first flush thee tevoorschijn,
en natuurlijk 3 stukjes red velvet taart,
de toeristen die aan de tafel zaten moesten ruimte maken voor hun,tja ze zaten wel heel lang...
oma lilian brachten weer een tas vol cadeautjes,
maar lang bleven ze niet gingen,
ze gingen veels te snel weer vandoor naar vrienden in almere...

het zijn eigenlijk niet mijn echte opa en oma,
ik ken ze pas 3jaar...
ik had ze op een rommelmarkt ontmoet...

tja wat je allemaal niet kunt vinden op een rommelmarkt...

het was de zomer van 2010,
ik liep met miss thompson langs de kofferbakverkoop aan de kanaal.
het was een warme dag, de zon scheen volop,
bijna iedereen was in een goed humeur...

wij waren op strooptocht naar leuke theepotten
en antieke... nou ja gewoon leuke oude spulletjes.
we hadden wat bij elkaar verzamelt die dag,
ik geloof een bananendoos vol ( schaam schaam)

we waren even aan het uit puffen ,
om de lange tocht terug te maken...
toen er opeens een klein oud vrouwtje mij aansprak,
achter haar stond een beer van een vent,
het oude vrouwtje had een ouderwetse kaki kleurige rok aan en een tropenhelm.
wat grappig was want ik droeg een tropenpak...
we pasten bij elkaar.
sommige mensen dachten dat we bij elkaar hoorden,en maakten fotos van ons samen.
de grote man zag er uit als een bergbewoner uit tirol,gewoon geweldig...

zo kwamen we aan het praat,
het voelde gelijk of we elkaar al jaren kenden.
die avond kwam ze nog in de museum om een kijkje te nemen...
ze vond het allemaal hartstikke leuk...
die avond nodigde ze me uit om de volgende dag in de middag even bij haar langs te komen,
gewoon op de thee,
ze zei nog; ik heb ook wat ouderwetse spulletjes...

de volgende dag stond ik voor haar deur,
ze woonde in een rijtjeshuis van buiten kon je niks speciaals zien...
maar toen de deur open ging .
was het net of je in een opslag van een museum instapte...
overal antiek en curiosia...
en ik bedoel het echte geen oude troep,
sommige stukken zouden zo naar het stedelijk museum kunnen,
die zie je daar alleen achter het glas...
maar zij leeft er tussen...

we hadden die hele dag, tot diep in de nacht over van alles gepraat,
kunst, literatuur, filosofie, maar ook gewoon over onzin,
en dat allemaal onder genot van thee en met klassiek muziek op de achtergrond...

ik zei tegen lilian jij hoort in een kasteel te wonen,
toen vertelde ze me dat het huis waar ze nu in woont van haar overleden zoon was...
ze kon het gewoon niet verdragen dat iemand anders uit die voordeur kwam,
dus ze ging er zelf wonen...
ze heeft ook een dochter maar die wilt geen contact met haar, best triest.
ze is haar beiden kinderen verloren...

naar ik ben niet zielig hoor!! zei ze streng er bij.

af en toe, tussen de gesprekken door vroeg ze me wat ik mooi vond,
en ik wees dan iets aan...
toen het tijd was om te gaan, stond er bij de deur een grote tas klaar.
een cadeautje voor jouw,zei lilian.

toen ik de tas aan het uitpakken was,
kwam ik er achter dat ze alles wat ik aangewezen heb er in heeft gestopt...
zo lief...
vanaf toen waren we vrienden en dat werd snel familie...
want ze zegt altijd dat ze mij heeft geadopteerd, nou ik ander hun wel...



faitfully yours
R.Albert