Mijn verhaal tot nu toe...
Hallo allemaal,
Ik zal mezelf even voorstellen, ik ben Sarah, een meisje van 17. Ja ik ben nog best jong, maar ik zag deze website staan en ik was al een tijdje opzoek naar een site zoals dit, waarbij ik anderen hun verhalen kan lezen en andere mensen de mijne. Daarom heb ik me op deze website aangemeld. Ik wou me graag aanmelden omdat ik altijd al een dagboek heb bijgehouden, maar dit leek me ook interessant, om zo ook de verhalen van anderen mensen te lezen en ook dat ik mijn verhaal kan doen hier en misschien dat er mensen zullen zijn die altijd tips voor me hebben.
Ik ben geboren in de grote stad Amsterdam ! Toen ik een jaar was ben ik verhuist naar verschillende plaatsen, ik heb bijna overal wel gewoond. Dat komt omdat mijn moeder ging scheiden van mijn biologische vader en dus op straat stond. Ze ging van de ene familie naar de andere. Ik was toen nog klein dus herinner me er ook niks meer van.
Uiteindelijk ben ik in een klein dorpje in Flevoland gaan wonen. Daar heb ik tot me 15e zonder problemen gewoond. Me moeder leerde daar me stiefvader kennen, gingen trouwen en kregen een dochtertje, mijn halfzusje. Mijn stiefvader heeft me opgevoed sinds toen ik klein was dus ik zie hem zelf als mijn echte vader. Mijn biologische vader ken ik verder niet. Ik heb contact met hem proberen te zoeken maar ik heb geen reacties gekregen. Om eerlijk te zijn, heb ik daar ook niet heel veel behoefte aan gehad, omdat ik niks miste. Toen ik 8 was kreeg ik ook pas te horen dat mijn stiefvader dus niet mijn echte vader was. Dat omdat ik een halfbloedje ben en allebei mijn ouders Nederlands. Dus ik en de mensen om me heen begonnen zich ook dingen af te vragen. Mijn oma vertelde het toen. Dat was nog wel even wat... Ik besefte het nog niet echt heel goed en vond het allemaal maar raar.
In mijn jeugd ben ik niks te kort gekomen, ik heb het altijd heel leuk gehad.
Ik heb wel verhalen gehoord van me moeder over me biologische vader wat die allemaal heeft gedaan, daaruit blijkt dat ik als baby het heel moeilijk had. Maar omdat ik het zelf niet weet, kan ik ook niet weten of het waar is.
Vanaf mijn 15e begon mijn moeder veel last te krijgen van angst en paniek aanvallen. Ze lag vaak in bed, als me zusje en ik uit school kwamen, lag zij in bed. We moesten veel helpen in het huishouden. Mijn vader (stiefvader) deed ook zoveel mogelijk als hij kon, maar hij werkte ook heel veel dus had weinig tijd.
Toen ik 16 werd begon de ellende...
Me zusje had toen ze klein was al last van driftbuien, maar hoe ouder ze werd, hoe erger de buien. Er waren hele erge ruzies. En ik kwam toen ook pas in de pubertijd... Ik kwam heel laat in de pubertijd ja. Dus ik had ook wel eens een grote mond, vaak zuchten etc. je kent het wel.
Mijn ouders kregen ook ineens vaker ruzie.. Hoe dat is gekomen, ik heb geen flauw idee. Ik denk door alle stress wat er was.
Ik kreeg vaak ruzie met me moeder, mijn moeder had heel snel last van stemmingswisselingen en onduidelijkheid etc.. Altijd als ik ruzie met haar had, belde ze me vader en verdraaide het hele verhaal, natuurlijk hij gelooft haar, dus ik had het weer gedaan. Uiteindelijk had mijn moeder iets nieuws uitgevonden. Mij uit het huis zetten. Vanaf dat moment sliep ik bijna niet meer thuis. Heel eerlijk, ik liep ook wel eens weg ja, maar meestal werd ik er gewoon uit gegooit, dan zei mijn moeder tegen me vader dat ik was weggelopen, ik heb nachten bij vrienden en op straat moeten slapen. De nachten op straat vergeet ik nooit meer.
Op een gegeven moment was ik bij toen mijn beste vriendin en haar ouders zeiden ook dat het niet langer meer kon. Ik heb toen de jeugdagent gebeld, mijn verhaal uitgelegd en ik kreeg gesprekken. Uiteindelijk kwam ik terecht bij Veilig thuis, ik had een aantal gesprekken met hun, hun hadden ook gesprekken met mijn ouders, me ouders zeiden dat ik niet kon luisteren en als ik me zin niet kreeg steeds weer wegliep. De mensen van veilig thuis geloofde mijn ouders natuurlijk.
De eerste keer, kwam ik in Februari 2015 terecht op een internaat in Almere. Het was allemaal nieuw voor me en eng. Ik leerde daar allemaal mensen kennen, die mij begrepen maar ook mensen die gevaarlijk waren. Ik heb daar misschien een maand gezeten en toen ging ik weer naar huis, thuis werd ik er weer uitgezet en kon ik weer terug naar het internaat. Ik heb in een half jaar tijd 9 keer op het internaat gezeten.
Ik had het heel moeilijk want niemand geloofde mij, alleen me ouders. De enige die wist hoe me ouders waren was de jeugdagent.
Dagen gingen voorbij... Ik heb leuke tijden op het internaat gehad maar ook heel veel minder leuke tijden.
In de tussen tijd kreeg ik heel veel berichtjes van mijn moeder, kwetsende dingen, niet voor herhaling vatbaar. Het kwam erop neer dat alles mijn schuld is en dat hun niks verkeerd doen.
Uiteindelijk kwam ik weer thuis te wonen, ik heb twee weken thuis gewoond en het ging goed. Op een middag zaten we op de bank een film te kijken en we waren aan het wachten op een telefoontje voor therapie. Vervolgens stonden er vier mensen voor de deur van de kinderbescherming met een dwangbevel onmiddelijke uithuisplaatsing en een OTS (onder toezicht stelling). Ik moest meteen me spullen pakken en met de mensen mee komen.
Toen ging ik weer terug naar het internaat. Na een paar weken had ik een rechtzaak en daarna weer 1. Uiteindelijk heb ik verlenging gekregen tot me 18e. Dus dat betekend dat ik nu ook nogsteeds OTS heb.
Ieder geval, toen ik op het internaat zat, werd mijn zusje ook ineens daar geplaatst... Mijn zusje en ik kregen een sterke band.
Op een dag toen had mijn zusje gespijbeld van school, dus heb ik haar naar mijn school laten komen. Ze had ruzie met me moeder, "ze zegt dat ze gaat zorgen dat ik naar een gesloten instelling ga" zei me zusje tegen me met tranen in haar ogen. Ik heb gezegd tegen haar dat dat niet gebeurd en dat ik voor haar zorg, dat ik dat beloof. Dezelfde avond toen we op onze kamermoment zaten op het internaat, hoorde ik iemand mijn naam schreeuwen. Ik keek uit mijn raam en zag alleen me zusje op een bankje zitten en twee grote brede mannen voor haar staan. Ze was aan het schreeuwen, huilen etc. Toen zag ik pas het grijze geblindeerde busje. Ze moest daarin, ze stribbelde tegen, de mannen vloerde haar, het was zo heftig om te zien... Ik rende me kamer uit de trap af, de keuken in, daar stond mijn groepsleiding voor de deur, ik probeerde erlangs te gaan, maar ze hielde me tegen. Ik heb geschreeuwd en gehuild. Vanaf dat moment stortte alles in. Ik ben een aantal maanden depressief geweest... Ik ben er boven op gekomen, maar heb er nogsteeds moeite mee, omdat ik heel gevoelig ben.
Mijn zusje zit nu nogsteeds in een gesloten instelling in Eefde. De reden dat ze naar gesloten is gebracht, is omdat ze de dag daarvoor een zelfmoord poging had gedaan met paracetamol, omdat ze te weinig aandacht van me ouders kreeg zei ze.
Uiteindelijk na een hele lange tijd kwam ik thuis te wonen. Ik kon nu ook niet meer terug naar het internaat. Ik had toestemming van me voogd om thuis te wonen. De eerste periode ging het goed.
Later begon alles opnieuw, alleen erger. Me vader had me op 1 avond te hard geslagen. Ik was er klaar mee. Ik had aangifte gedaan en sliep bij een vriendin. Uiteindelijk heb ik me aangifte ingetrokken want ik voelde me schuldig naar me vader toe. Mijn moeder is de oorzaak van dit alles. Ik kon toen niet meer bij mijn vriendin slapen, dus had ik me voogd ingelicht, hij had me toen geplaatst op een daklozen nacht opvang. Daar zat ik tussen volwassen zwervers en junks. Ik sprak een kennis en die was het daar niet mee eens. Na heel veel geregeld te hebben, ben ik uiteindelijk naar die kennis gegaan, daar woon ik nu ook. Ik woon nu bijna 200 km van mijn eigen omgeving af, dus ik laat dat achter me liggen. Aan het begin heb ik nog heel veel last van me moeder gehad. Maar nu heb ik geen contact meer met hun.
Nu maken de mensen waar ik woon en mijn voogd mee hoe mijn moeder is. En dat is voor mij een opluchting dat ik niet meer als leugenaar neergezet word. Er worden door me moeder nogsteeds hele kwetsende dingen op Facebook neergezet, dat hoor ik allemaal van vrienden van me. Maar zelf heb ik geen contact meer met me ouders.
De omgeving waar ik nu woon is fijn. Ik heb sinds kort ook een bij baantje bij de Jumbo.
Aanstaande maandag heb ik een gesprek of ik in deze omgeving kan blijven, of terug naar Flevoland ga voor Vitree, dus ik ben benieuwd.
Dit was dus mijn verhaal. Bedankt voor het lezen !
Ik zal mezelf even voorstellen, ik ben Sarah, een meisje van 17. Ja ik ben nog best jong, maar ik zag deze website staan en ik was al een tijdje opzoek naar een site zoals dit, waarbij ik anderen hun verhalen kan lezen en andere mensen de mijne. Daarom heb ik me op deze website aangemeld. Ik wou me graag aanmelden omdat ik altijd al een dagboek heb bijgehouden, maar dit leek me ook interessant, om zo ook de verhalen van anderen mensen te lezen en ook dat ik mijn verhaal kan doen hier en misschien dat er mensen zullen zijn die altijd tips voor me hebben.
Ik ben geboren in de grote stad Amsterdam ! Toen ik een jaar was ben ik verhuist naar verschillende plaatsen, ik heb bijna overal wel gewoond. Dat komt omdat mijn moeder ging scheiden van mijn biologische vader en dus op straat stond. Ze ging van de ene familie naar de andere. Ik was toen nog klein dus herinner me er ook niks meer van.
Uiteindelijk ben ik in een klein dorpje in Flevoland gaan wonen. Daar heb ik tot me 15e zonder problemen gewoond. Me moeder leerde daar me stiefvader kennen, gingen trouwen en kregen een dochtertje, mijn halfzusje. Mijn stiefvader heeft me opgevoed sinds toen ik klein was dus ik zie hem zelf als mijn echte vader. Mijn biologische vader ken ik verder niet. Ik heb contact met hem proberen te zoeken maar ik heb geen reacties gekregen. Om eerlijk te zijn, heb ik daar ook niet heel veel behoefte aan gehad, omdat ik niks miste. Toen ik 8 was kreeg ik ook pas te horen dat mijn stiefvader dus niet mijn echte vader was. Dat omdat ik een halfbloedje ben en allebei mijn ouders Nederlands. Dus ik en de mensen om me heen begonnen zich ook dingen af te vragen. Mijn oma vertelde het toen. Dat was nog wel even wat... Ik besefte het nog niet echt heel goed en vond het allemaal maar raar.
In mijn jeugd ben ik niks te kort gekomen, ik heb het altijd heel leuk gehad.
Ik heb wel verhalen gehoord van me moeder over me biologische vader wat die allemaal heeft gedaan, daaruit blijkt dat ik als baby het heel moeilijk had. Maar omdat ik het zelf niet weet, kan ik ook niet weten of het waar is.
Vanaf mijn 15e begon mijn moeder veel last te krijgen van angst en paniek aanvallen. Ze lag vaak in bed, als me zusje en ik uit school kwamen, lag zij in bed. We moesten veel helpen in het huishouden. Mijn vader (stiefvader) deed ook zoveel mogelijk als hij kon, maar hij werkte ook heel veel dus had weinig tijd.
Toen ik 16 werd begon de ellende...
Me zusje had toen ze klein was al last van driftbuien, maar hoe ouder ze werd, hoe erger de buien. Er waren hele erge ruzies. En ik kwam toen ook pas in de pubertijd... Ik kwam heel laat in de pubertijd ja. Dus ik had ook wel eens een grote mond, vaak zuchten etc. je kent het wel.
Mijn ouders kregen ook ineens vaker ruzie.. Hoe dat is gekomen, ik heb geen flauw idee. Ik denk door alle stress wat er was.
Ik kreeg vaak ruzie met me moeder, mijn moeder had heel snel last van stemmingswisselingen en onduidelijkheid etc.. Altijd als ik ruzie met haar had, belde ze me vader en verdraaide het hele verhaal, natuurlijk hij gelooft haar, dus ik had het weer gedaan. Uiteindelijk had mijn moeder iets nieuws uitgevonden. Mij uit het huis zetten. Vanaf dat moment sliep ik bijna niet meer thuis. Heel eerlijk, ik liep ook wel eens weg ja, maar meestal werd ik er gewoon uit gegooit, dan zei mijn moeder tegen me vader dat ik was weggelopen, ik heb nachten bij vrienden en op straat moeten slapen. De nachten op straat vergeet ik nooit meer.
Op een gegeven moment was ik bij toen mijn beste vriendin en haar ouders zeiden ook dat het niet langer meer kon. Ik heb toen de jeugdagent gebeld, mijn verhaal uitgelegd en ik kreeg gesprekken. Uiteindelijk kwam ik terecht bij Veilig thuis, ik had een aantal gesprekken met hun, hun hadden ook gesprekken met mijn ouders, me ouders zeiden dat ik niet kon luisteren en als ik me zin niet kreeg steeds weer wegliep. De mensen van veilig thuis geloofde mijn ouders natuurlijk.
De eerste keer, kwam ik in Februari 2015 terecht op een internaat in Almere. Het was allemaal nieuw voor me en eng. Ik leerde daar allemaal mensen kennen, die mij begrepen maar ook mensen die gevaarlijk waren. Ik heb daar misschien een maand gezeten en toen ging ik weer naar huis, thuis werd ik er weer uitgezet en kon ik weer terug naar het internaat. Ik heb in een half jaar tijd 9 keer op het internaat gezeten.
Ik had het heel moeilijk want niemand geloofde mij, alleen me ouders. De enige die wist hoe me ouders waren was de jeugdagent.
Dagen gingen voorbij... Ik heb leuke tijden op het internaat gehad maar ook heel veel minder leuke tijden.
In de tussen tijd kreeg ik heel veel berichtjes van mijn moeder, kwetsende dingen, niet voor herhaling vatbaar. Het kwam erop neer dat alles mijn schuld is en dat hun niks verkeerd doen.
Uiteindelijk kwam ik weer thuis te wonen, ik heb twee weken thuis gewoond en het ging goed. Op een middag zaten we op de bank een film te kijken en we waren aan het wachten op een telefoontje voor therapie. Vervolgens stonden er vier mensen voor de deur van de kinderbescherming met een dwangbevel onmiddelijke uithuisplaatsing en een OTS (onder toezicht stelling). Ik moest meteen me spullen pakken en met de mensen mee komen.
Toen ging ik weer terug naar het internaat. Na een paar weken had ik een rechtzaak en daarna weer 1. Uiteindelijk heb ik verlenging gekregen tot me 18e. Dus dat betekend dat ik nu ook nogsteeds OTS heb.
Ieder geval, toen ik op het internaat zat, werd mijn zusje ook ineens daar geplaatst... Mijn zusje en ik kregen een sterke band.
Op een dag toen had mijn zusje gespijbeld van school, dus heb ik haar naar mijn school laten komen. Ze had ruzie met me moeder, "ze zegt dat ze gaat zorgen dat ik naar een gesloten instelling ga" zei me zusje tegen me met tranen in haar ogen. Ik heb gezegd tegen haar dat dat niet gebeurd en dat ik voor haar zorg, dat ik dat beloof. Dezelfde avond toen we op onze kamermoment zaten op het internaat, hoorde ik iemand mijn naam schreeuwen. Ik keek uit mijn raam en zag alleen me zusje op een bankje zitten en twee grote brede mannen voor haar staan. Ze was aan het schreeuwen, huilen etc. Toen zag ik pas het grijze geblindeerde busje. Ze moest daarin, ze stribbelde tegen, de mannen vloerde haar, het was zo heftig om te zien... Ik rende me kamer uit de trap af, de keuken in, daar stond mijn groepsleiding voor de deur, ik probeerde erlangs te gaan, maar ze hielde me tegen. Ik heb geschreeuwd en gehuild. Vanaf dat moment stortte alles in. Ik ben een aantal maanden depressief geweest... Ik ben er boven op gekomen, maar heb er nogsteeds moeite mee, omdat ik heel gevoelig ben.
Mijn zusje zit nu nogsteeds in een gesloten instelling in Eefde. De reden dat ze naar gesloten is gebracht, is omdat ze de dag daarvoor een zelfmoord poging had gedaan met paracetamol, omdat ze te weinig aandacht van me ouders kreeg zei ze.
Uiteindelijk na een hele lange tijd kwam ik thuis te wonen. Ik kon nu ook niet meer terug naar het internaat. Ik had toestemming van me voogd om thuis te wonen. De eerste periode ging het goed.
Later begon alles opnieuw, alleen erger. Me vader had me op 1 avond te hard geslagen. Ik was er klaar mee. Ik had aangifte gedaan en sliep bij een vriendin. Uiteindelijk heb ik me aangifte ingetrokken want ik voelde me schuldig naar me vader toe. Mijn moeder is de oorzaak van dit alles. Ik kon toen niet meer bij mijn vriendin slapen, dus had ik me voogd ingelicht, hij had me toen geplaatst op een daklozen nacht opvang. Daar zat ik tussen volwassen zwervers en junks. Ik sprak een kennis en die was het daar niet mee eens. Na heel veel geregeld te hebben, ben ik uiteindelijk naar die kennis gegaan, daar woon ik nu ook. Ik woon nu bijna 200 km van mijn eigen omgeving af, dus ik laat dat achter me liggen. Aan het begin heb ik nog heel veel last van me moeder gehad. Maar nu heb ik geen contact meer met hun.
Nu maken de mensen waar ik woon en mijn voogd mee hoe mijn moeder is. En dat is voor mij een opluchting dat ik niet meer als leugenaar neergezet word. Er worden door me moeder nogsteeds hele kwetsende dingen op Facebook neergezet, dat hoor ik allemaal van vrienden van me. Maar zelf heb ik geen contact meer met me ouders.
De omgeving waar ik nu woon is fijn. Ik heb sinds kort ook een bij baantje bij de Jumbo.
Aanstaande maandag heb ik een gesprek of ik in deze omgeving kan blijven, of terug naar Flevoland ga voor Vitree, dus ik ben benieuwd.
Dit was dus mijn verhaal. Bedankt voor het lezen !
13 dec 2015 - bewerkt op 13 dec 2015
- meld ongepast verhaal
-
Pelientje
zondag 13 december 2015 16:41
Pff dat is niet niks zeg, al op zo'n jonge leeftijd zoveel meegemaakt. Ik hoop echt dat het jou en je zusje gaat lukken om het verleden achter jullie te laten en een mooie nieuwe toekomst op te bouwen. Heel veel sterkte, als je met iemand wilt praten dan ben ik er voor je. Ik heb zelf helaas ook een verhaal en heb in een psychiatrische instelling gezeten dus ik kan me ook wel een beetje in je inleven.
-
LittleSarah
zondag 13 december 2015 21:32
Bedanktt,
-
klaproosjex (opgeheven op 27-12-2020)
zondag 20 december 2015 16:01
Wat een heel verhaal! Ook jij hebt veel meegemaakt zo te lezen! Ik probeer altijd verschillende verhalen te lezen en er eventueel wat advies op geven. Want dat doe ik met alle liefde en plezier!
Welkom op MD
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 jan 2016 kleine update.
- O 23 dec 2015 Todayyy,
- O 22 dec 2015 Me vriend en zijn stiefzusje... ( 1 )
- O 21 dec 2015 update van vandaag... ( 1 )
- O 20 dec 2015 vriendjes -___-
- O 20 dec 2015 wat is "niks" ? ( 4 )
- O 18 dec 2015 Drama...? ( 1 )
- O 17 dec 2015 vandaag.
- O 15 dec 2015 nachtmerries... ( 2 )
- O 14 dec 2015 Today ! ( 2 )
- O 13 dec 2015 Vandaag.. ( 8 )
- O 13 dec 2015 Mijn verhaal tot nu toe... ( 3 )