Mijn wereld
Mijn wereld, dat ben jij. Zonder jou zal mijn leven nooit compleet zijn en ik hoop je nog lang bij me te kunnen hebben.
Nu de emdr sessies voorbij zijn dacht ik dat er een lange tijd voorbij zou gaan dat ik de behoefte zou hebben op te typen, maar het tegendeel bewijst. (Let niet op de typfouten, een telefoon is vervelend om op te typen)
Als moeder is er 1 ding belangrijker dan wat dan ook in de wereld en dat is haar kind. Want een kind heeft +- 9 maanden in je geleefd en daarna nog jaren lang draag je je kind. En je zal je hele leven je kind bij je dragen. Als er wat met je kindje aan de hand is dan voel je je zo klein worden, je bent zo machteloos en je wil alle zorgen en pijn van je kindje afnemen. Maar helaas je bent moeder en geen tovenaar.
Zo had mijn meisje vorige keer een aanval van buikpijn. Ze verkrampte en was aan het "krijsen" van de pijn. Dat gaat door merg en been. Het enige wat je kan doen is de kleine dicht bij je houden en alle liefde toezenden die je in je hebt. En meisje wat hou ik toch ontzettend veel van jou. Het breekt een moeder hart om te zien dat je kindje pijn heeft. Gelukkig was dit na een uurtje (ookal leek het een eeuwigheid te duren) weer voorbij en kon ze lekker gaan slapen.
Vandaag begon rustig. Mijn meisje (Vanessa) was lekker aan het spelen vanmorgen in haar kamer. Madam ken sinds een week haar eigen lamp aan zetten, ik moet zeggen ik weet niet hoe lang ze al aan het spelen was. Want mama reageert alleen heel snel op het kind als er nood is. Dus op een gegeven moment ging ze huilen, kroop ze terug in bed en leek ze in één gedoken te gaan liggen. Mijn meisje had pijn, gelijk naar der toe gegaan en had ze buikpijn rond haar navel, ik voelde dat ze ook erg warm was en heb haar temperatuur even opgenomen, deze was 39.2.
Met deze informatie maakte ik mij zorgen. Papa gebeld om te laten weten wat de situatie is en daarna naar de huisartsenpost gebeld, gelukkig ging het tijdens het wachten op contact al weer wat beter met vanessa. Toch de situatie even besproken en weer door.
Starten met paracetamol en aankijken. Wel met vanessa naar dansles gegaan, ik zei dat als het niet zou gaan we naar huis zouden gaan. Een keertje gaf ze aan buikpijn te hebben, even afgeleid en naar de wc gegaan en weer terug gaan dansen. Ze gingen met lintjes dansen en dat vind ze erg leuk dus ze was weer afgeleid.
Ik had afgesproken met een vriendin zij kwam na het dansen naar ons toe en we zijn het centrum in gegaan. Even rond gekeken en zwart shirtje gekocht voor vanessa voor haar eindvoorstelling van het dansen, bij de Hema gaf ze in eens aan dat ze pijn had in haar voorhoofd. Na de winkels zijn we gaan eten bij deli cafe. Ik de loop van de tijd werd ze weer hangerig. En was het tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis was ze eigenlijk binnen 5 minuten in slaap. En dat is raar voor haar want meestal gaat ze nog zingen of kletsen tot wel 15 a 30 minuten.
Toch maar de huisartsenpost weer gebeld. Na een vragenlijst ban thuisarts.nl te hebben ingevuld (een vragenlijst of je de dokter moet bellen of niet) en met mijn onzekere gevoel erover. Die gaf aan toch even te willen beoordelen.
Normaal als we haar niet wakker maken kan ze 1.5 tot 2 uur slapen, nu was ze al na 45 minuten wakker. Huisartsenpost had gevraagd om een covid test te doen, vanessa wilde eigenlijk niet, ze wilde zelfs geen snoepje, koekje, of ijsje en dat is gek. Covid test was negatief en onderweg naar de post was madam weer wat opgeknapt. Weer wat meer aan het kletsen enzo.
En bij de post natuurlijk tege de dokter hele verhalen en als je vraagt heb je pijn zegt ze natuurlijk in eens nee.. nou dan sta je ook voor lul als moeder zijnde. Hele dag met der bezig. Pijn in der buikje pijn in der hoofd, koorts en hangerig anders dan anders en eenmaal daar was ze weer het vrouwtje hoor....
Uiteindelijk blijkt ze een keelontsteking te hebben. Waarschijnlijk niet heel erg want het was paracetamol 3x daags geven en aankijken.
Ach wat stond mijn wereld vandaag op zijn kop. En dan de reactie van mijn partner erbij " het kan ook gewoon een griepje zijn he" pfff.
Afijn. Even uitzieken dus. Niks ernstigs maar ja een mama hart wil toch het beste voor haar kindje? En ik zou er niet mee kunnen leven als er wat ernstigs is en geen actie te hebben ondernomen.
Liefs,
X.little.!
Nu de emdr sessies voorbij zijn dacht ik dat er een lange tijd voorbij zou gaan dat ik de behoefte zou hebben op te typen, maar het tegendeel bewijst. (Let niet op de typfouten, een telefoon is vervelend om op te typen)
Als moeder is er 1 ding belangrijker dan wat dan ook in de wereld en dat is haar kind. Want een kind heeft +- 9 maanden in je geleefd en daarna nog jaren lang draag je je kind. En je zal je hele leven je kind bij je dragen. Als er wat met je kindje aan de hand is dan voel je je zo klein worden, je bent zo machteloos en je wil alle zorgen en pijn van je kindje afnemen. Maar helaas je bent moeder en geen tovenaar.
Zo had mijn meisje vorige keer een aanval van buikpijn. Ze verkrampte en was aan het "krijsen" van de pijn. Dat gaat door merg en been. Het enige wat je kan doen is de kleine dicht bij je houden en alle liefde toezenden die je in je hebt. En meisje wat hou ik toch ontzettend veel van jou. Het breekt een moeder hart om te zien dat je kindje pijn heeft. Gelukkig was dit na een uurtje (ookal leek het een eeuwigheid te duren) weer voorbij en kon ze lekker gaan slapen.
Vandaag begon rustig. Mijn meisje (Vanessa) was lekker aan het spelen vanmorgen in haar kamer. Madam ken sinds een week haar eigen lamp aan zetten, ik moet zeggen ik weet niet hoe lang ze al aan het spelen was. Want mama reageert alleen heel snel op het kind als er nood is. Dus op een gegeven moment ging ze huilen, kroop ze terug in bed en leek ze in één gedoken te gaan liggen. Mijn meisje had pijn, gelijk naar der toe gegaan en had ze buikpijn rond haar navel, ik voelde dat ze ook erg warm was en heb haar temperatuur even opgenomen, deze was 39.2.
Met deze informatie maakte ik mij zorgen. Papa gebeld om te laten weten wat de situatie is en daarna naar de huisartsenpost gebeld, gelukkig ging het tijdens het wachten op contact al weer wat beter met vanessa. Toch de situatie even besproken en weer door.
Starten met paracetamol en aankijken. Wel met vanessa naar dansles gegaan, ik zei dat als het niet zou gaan we naar huis zouden gaan. Een keertje gaf ze aan buikpijn te hebben, even afgeleid en naar de wc gegaan en weer terug gaan dansen. Ze gingen met lintjes dansen en dat vind ze erg leuk dus ze was weer afgeleid.
Ik had afgesproken met een vriendin zij kwam na het dansen naar ons toe en we zijn het centrum in gegaan. Even rond gekeken en zwart shirtje gekocht voor vanessa voor haar eindvoorstelling van het dansen, bij de Hema gaf ze in eens aan dat ze pijn had in haar voorhoofd. Na de winkels zijn we gaan eten bij deli cafe. Ik de loop van de tijd werd ze weer hangerig. En was het tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis was ze eigenlijk binnen 5 minuten in slaap. En dat is raar voor haar want meestal gaat ze nog zingen of kletsen tot wel 15 a 30 minuten.
Toch maar de huisartsenpost weer gebeld. Na een vragenlijst ban thuisarts.nl te hebben ingevuld (een vragenlijst of je de dokter moet bellen of niet) en met mijn onzekere gevoel erover. Die gaf aan toch even te willen beoordelen.
Normaal als we haar niet wakker maken kan ze 1.5 tot 2 uur slapen, nu was ze al na 45 minuten wakker. Huisartsenpost had gevraagd om een covid test te doen, vanessa wilde eigenlijk niet, ze wilde zelfs geen snoepje, koekje, of ijsje en dat is gek. Covid test was negatief en onderweg naar de post was madam weer wat opgeknapt. Weer wat meer aan het kletsen enzo.
En bij de post natuurlijk tege de dokter hele verhalen en als je vraagt heb je pijn zegt ze natuurlijk in eens nee.. nou dan sta je ook voor lul als moeder zijnde. Hele dag met der bezig. Pijn in der buikje pijn in der hoofd, koorts en hangerig anders dan anders en eenmaal daar was ze weer het vrouwtje hoor....
Uiteindelijk blijkt ze een keelontsteking te hebben. Waarschijnlijk niet heel erg want het was paracetamol 3x daags geven en aankijken.
Ach wat stond mijn wereld vandaag op zijn kop. En dan de reactie van mijn partner erbij " het kan ook gewoon een griepje zijn he" pfff.
Afijn. Even uitzieken dus. Niks ernstigs maar ja een mama hart wil toch het beste voor haar kindje? En ik zou er niet mee kunnen leven als er wat ernstigs is en geen actie te hebben ondernomen.
Liefs,
X.little.!
28 mei 2022
- meld ongepast verhaal
-
Lezer
zondag 29 mei 2022 08:43
Beterschap voor Vanessa
Sterkte voor jou als mama ook -
Mysterion
vrijdag 10 juni 2022 05:17
Goed gehandeld moeders
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 mei 2022 Mijn wereld ( 2 )
- O 24 mei 2022 EMDR 9 Final ( 3 )
- O 22 apr 2022 EMDR 8 ( 2 )
- O 13 apr 2022 EMDR 7 ( 2 )
- O 13 apr 2022 EMDR 6 ( 2 )
- O 13 mrt 2022 EMDR 3, 4 & 5 ( 4 )
- O 01 feb 2022 EMDR sessie 2 ( 4 )
- O 14 jan 2022 Nieuw begin ( 11 )