Mijn zelfverdedigingsmechanisme
Hoe meer ik neer wil zetten, zo vast loop ik.
Het is zo verschrikkelijk tegenstrijdig.
Ik heb inzichten in overvloed. Sta voor mezelf op zoals ik nooit eerder deed. Vecht naar mijn vrijheid als ik nooit durfde.
Maar tegelijkertijd legt het me plat omdat het altijd volgende meisje het eng vindt om uit deze rol te stappen.
Het boek wat ik lees geeft me inzichten, laat me weten dat het niet klopt wat er gaande is, vertelt me dat de acties van mijn ouders niet de beste zijn en dat ik daar tegen in mag gaan omdat het míjn leven met míjn weg moet zijn.
Er zullen vele stukjes geschreven worden, als het lukt.
Eigenlijk is die zin al zo verschrikkelijk dubbel. Ik wil het schrijven, ik wil het neerzetten zodat het uit mijn hoofd gaat en mijn gedachten niet rond blijven dralen. Maar toch.. weet ik dat het me zoveel energie en kracht kost dat ik bang ben dat het alles niet lukt.
De combinatie is mijn zelfverdedigingsmechanisme.
Ik wil groeien en opstaan voor mezelf, mijn eigen weg bewandelen. En ja ik ben er mee bezig.
Maar tegelijkertijd wil ik de druk niet te hoog leggen omdat de teleurstelling in mezelf zo zwaar kan wegen.
En dat ben ik zat.
Stukje voor stukje hoop ik weer te schrijven en neer te zetten wat ik denk, vind en inzie.
Het is zo verschrikkelijk tegenstrijdig.
Ik heb inzichten in overvloed. Sta voor mezelf op zoals ik nooit eerder deed. Vecht naar mijn vrijheid als ik nooit durfde.
Maar tegelijkertijd legt het me plat omdat het altijd volgende meisje het eng vindt om uit deze rol te stappen.
Het boek wat ik lees geeft me inzichten, laat me weten dat het niet klopt wat er gaande is, vertelt me dat de acties van mijn ouders niet de beste zijn en dat ik daar tegen in mag gaan omdat het míjn leven met míjn weg moet zijn.
Er zullen vele stukjes geschreven worden, als het lukt.
Eigenlijk is die zin al zo verschrikkelijk dubbel. Ik wil het schrijven, ik wil het neerzetten zodat het uit mijn hoofd gaat en mijn gedachten niet rond blijven dralen. Maar toch.. weet ik dat het me zoveel energie en kracht kost dat ik bang ben dat het alles niet lukt.
De combinatie is mijn zelfverdedigingsmechanisme.
Ik wil groeien en opstaan voor mezelf, mijn eigen weg bewandelen. En ja ik ben er mee bezig.
Maar tegelijkertijd wil ik de druk niet te hoog leggen omdat de teleurstelling in mezelf zo zwaar kan wegen.
En dat ben ik zat.
Stukje voor stukje hoop ik weer te schrijven en neer te zetten wat ik denk, vind en inzie.
18 aug 2012
- meld ongepast verhaal
-
swellink
zaterdag 18 augustus 2012 11:50
inderdaad de druk niet te hoog leggen voor jezelf,..stapje voor stapje....en jezelf de tijd gunnen om aan de veranderingen te wennen.
Rome is ook niet in 1 dag gebouwd
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )