Miracle Morning 4
Het voelt niet echt als een Miracle Morning. Opstaan kostte me moeite. Gisteren heb ik de hoorzitting gevolgd, en andere nieuwtjes. En ik begin echt een beetje moedeloos te worden van de uitzichtloze toestand. De avondklok is er door gedrukt. Dat had ik wel verwacht, maar alsnog. Het valt zwaar.
Tijdens het hoger beroep werden er wat zaken genoemd, die voor mijn gevoel heel erg belangrijk waren en veel zeiden.
Maar ja het maakt allemaal niets meer uit. Het hoger beroep is voor niets geweest, want er is op een andere manier een wet doorgedrukt.
Elke dag voelt hetzelfde. Er zijn geen echte dingen om naar uit te kijken. Geen verjaardagen, geen etentjes, geen reizen, geen dagje naar een museum, geen bezoekjes naar vrienden die verder weg in Nederland wonen (want tja, avondklok, dus je komt niet op tijd thuis), geen mogelijkheid om even lekker te shoppen, behalve online.
Ik ben iemand die ergens naartoe werkt. En momenteel heb ik geen idee wat ik aan het doen ben. Waar ik het voor aan het doen ben. Ons land wordt momenteel bestuurd door een kabinet dat bewezen grove fouten heeft gemaakt (daarom is het ook gevallen) en krijgt advies van een OMT onder leiding van een man die op de zwarte lijst van artsen en die inmiddels al ruim 5 miljoen euro heeft verdiend aan de coronacrisis.
Ik vind het heel lastig om positief te blijven. Om hoop te houden. Ik ben extravert. Ik wil de wereld zien. Mensen leren kennen.
Maar ja.
In plaats daarvan ben ik vandaag aan het werk, is mijn rugpijn en schouderpijn en dus ook de pijn in mijn polsen weer helemaal terug, lijkt iedere dag hetzelfde en blijft de hele situatie uitzichtloos. Ik weet dat mijn Miracle Morning vooral bedoeld is om positief te blijven, maar het stukje dagboekschrijven is altijd met het idee om van je af te schrijven.
Dus ja, dat heb ik dan ook maar gedaan.
Nightdream, vrouw, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende