ave,
wat we ons vaak niet of te laat beseffen ,
is dat de monsters waar we zo bang voor waren als kinderen,
niet onder onze bed of in onze kast woonden,
maar al die tijd gewoon in ons zelf bleken te wonen ...
en om die monsters te doden,
doen we ons zelf soms pijn...
met elk snee in de huid, met elk druppel bloed,
hopen we dat die monster dan eindelijk sterft en dat je eindelijk vrij kunt zijn...
faithfully yours
The tearat