mydiallegaartje met en zonder baardjes & staartjes

~*~


EENS
redde mijn opa
[de vader van mijn vader] me
vanonder een dikke laag wit zand
waaronder ik bedolven werd
toen een steile wand
naar beneden
stortte bovenop
me.

Ik geloof,
dat, als er
gevaar voor mij is,
waarvan ik mij niet bewust ben,
ik gered kan worden,
al snap ik niet het hoe en waarom
buiten toeval bij
ongeval?

Ik weet dat
wat was en komende is
vaak [meestal] buiten
[of binnen] ons begrip
omgaat.

En toen ik jaren
later bijna verdronk in de zee
en er toch levend uitkwam kon ik het weer niet begrijpen,
net als toen ik vlak na de Zesdaagse oorlog
door een Syrisch mijnenveld ben gelopen,
heen en terug over de oude grens,
bovenop de Golan {Hauran} Hoogte
rotshelling waren nog de loopgraven met stapels en kisten munitie:
het enige wat ik deed was er rondneuzen uit nieuwsgierigheid
en EEN handgranaat laten ontploffen,
en de gedachte dat ik die op de rest van die troep kon gooien
zodat alles tegelijk zou ontploffen misschien
heb ik maar laten varen.

En zo zijn er nog
wel een paar gelegenheden
in het verkeer op straat dat ik ter nauwernood de dood ontsprong
of de klauwen van boeven en schurken,
en ik kan me niet indenken dat er 'iets is' van hogerhand of bovennatuurlijks
dat zo in kan grijpen want dan blijft de vraag waarom dat niet gebeurde
toen Yesjoe zichzelf aan zijn kruis liet hangen of welk kind
of mens of dier van waar en wanneer dan ook
juist NIET werd 'gered' van
de ondergang?

"G D" [ofzo] zal zeker niet
voor mijn opa onderdoen of het toeval:
ik kan me dat soort zaken net zo moeilijk indenken als engelen,
duivels en boze
geesten ...

De littekens zijn nog aanwezig van 'het kamp',
'de kogel', 'de doodsangst' en al die andere invloeden,
maar ik weiger om bijgelovig te worden!

Ik ben dan wel 'gered' van verstikking door zand,
water, zweet, bloed en tranen of misdadigers,
maar dat er 'iets' zou zijn dat zich daar op buitennatuurlijke wijze mee zou bezighouden
lijkt me lariekoek?

Natuurlijk kan onze verbeeldingskracht
via mensen en gevoelens, beelden en daden
ons parten spelen en weet ik niet waarom ik dat lied hardop zong middenin de woestijn van Seir
op DAT moment dat die oorlog bijna losbarstte en dat ik niet werd doodgeslagen door de Arabieren
op dat soort momenten.

Ik snap ook niet
dat ik dacht dat ik 'doodging' toen Tsernobyl ontplofte
en nog niemand dat wist ...

Toeval,
aanvoelen,
para~whatever of geheimzinnige machten en krachten waar ik niet bij kan,
dat wel!

En ik 'reken' op 'g d'
die was en wordende is in ons
uit ervaring en verbeelding en voor de rest blijven het leuke 'mydiverhalen'
zolang je het overleeft.

Ontelbaren overleven 'het' niet elke dag en nacht weer?

DUS is het onze verant{e}woordelijkheid
om zo nu en dan 'in te grijpen' en een vinger ofzo uit te steken als dat kan
in de hoop dat 'het' ook echt iets helpt?

En ik geloof ook wel
dat er meer is dat we niet snappen dan wel,
maar dat wil nog niet zeggen dat ik sprookjes letterlijk hoef te nemen
en/of bijgelovig te worden a la 'insjallah' & 'allahuakbar'
deo volente memento mori
ofsow ...

Het klinkt wel mooi:
ik vertrouw op "G D", of "De Voorzienigheid", "Roeping" & 'bezoeking',
maar waarom geloven in iets waar je helemaal absoluut
niets in ziet?

DAN
maar liever vasthouden
aan wat ik WEL weet en ervaar,
wat ik zelf ontdek of door
anderen.

Als mensen dat soort zaken van jongsaf aan hebben aan-geleerd gekregen
of opgedrongen en/of uit geestelijke luiheid van alles en nog wat beweren en geloven
dan is dat HUN zaak.

Wat niet wegneemt
dat ik de meningen van anderen niet respecteer of er keihard tegenin zou gaan als dat geen zin heeft: dus als ik iets zeg of schrijf waar ik het zelf niet mee eens ben
dan is dat 'gewoon' de 'mening van een ander',
of een mooie uitspraak,
een treffende gelijkenis of een figuurlijk spelen met de mens uit klei,
de vrouw als rib uit je lijf,
de zes scheppings'dagen' en ik spreek en 'het is er',
ja natuurlijk,
het was er al en TOEN pas gingen we het benoemen,
leren kennen en vatten in mogelijke woorden en betekenissen
om er 'verder mee te kunnen'.

En dat is ook wat myDi dus
eigenlijk is: verkennende tijdreizen door de ruimte van geschiedenis en innerlijke ontwikkelingen,
van diep uit de aarde tot 'ver' in het heelal.

Het blijft al met al
zandbakgedoe, zandkastelen in de opkomende vloed,
eeuwige afwisselende golven van kometen, meteoren en meteorieten,
vallende sterren en uiteenploffende hemellichamen en sterrenstelsels,
zwarte gaten, witte dwergen
en rode nevels
die net zo verwonderlijk en toevallig of natuurkundig bepaald zijn
als ons eigen grijze massagedoe:
synapsen,
cellen, enzymen, vitaminen, psychedelicatessen en hallucinaties of 'waarheden'
en oneindige reeksen planten en dieren over miljarden jaren
die in ons hun spiegel en weerklank vinden
met vallen en opstaan.

Wat we niet weten
laat ik graag aan anderen over,
maar ik BLIJF nieuwsgierig aan het 'uitproberen',
testen en 'benoemen',
omvormen en van verbeelding hemelse paradijzen bouwen,
maar dan liever op "De Rots"
dan op 'drijfzand'.

Tot
straks of later:
wie weet?

Ik niet!



~@~