HOE
komt wie
eenmaal vliegt ooit
nog weer tot
bedaren?
Een zelfverdediging is al wat
rest na heel dit woeste leven vol van strijd!
Elke kritiek roept onrust op en alles wat ik doe
is dozen openen al reizend door de tijd ...
De mydidoos openen en kijken wat erin zit:
dat heet nieuwsgierigheid: daar begint alles mee?
Wie niet openmaakt weet niet wat 'hij/zij/het' in handen heeft
en geeft het gesloten door aan volgenden!
Als [ik zeg: ALS] 'hij/zij/het'
dat al doet ...
Volgens
Godfried Bomans,
aan wie we dit beeld ontlenen,
is dat het wat hemzelf en velen van zijn generatie is overkomen:
zij kregen het geloof overhandigd als een gesloten pakketje, versierd, dat wel,
maar wat erin zat, daar hadden hun ouders verder geen werk van gemaakt,
dat was immers al algemeen bekend:
het christelijk geloof?
Zonder
nieuwsgierigheid
vaart geloof niet wel!
Dat blijkt maar weer eens,
over and over again and again?
Godfried Bomans voelde zich in de steek gelaten,
in de kou, zoals hijzelf schreef ...
Maar met nieuwsgierigheid ben je er nog niet.
Kijken war erin zit is EEN ding, maar of je daarmee ook wat kunt beginnen ~
met die vraag zijn we de neiuwsgierigheid voorbij, en daarmee de vrijblijvendheid.
Het kan heel nag duren voordat een mens zover komt,
dat hij zich in zijn dagelijkse tredmolen afvraagt
waarom hij eigenlijk telkens weer [alweer] dat rondje loopt, waar het goed voor is,
welke levenswinst het hem oplevert, welk inzicht in het bestaan.
Sommige mensen maken nooit die stap, omdat het een soort van zijstap is,
en dat betekent het vertrouwde patroon verlaten.
Wie niet vliegt komt niet van de grond,maar waarom zou iemand moeten vliegen?
Geen mens dwingt ons ertoe, ik zal de laatste zijn [met mijn hoogtevrees!] ...
Het evenwicht is al een zo wankel gegeven dat je het bij andere mensen
niet zomaar mag verstoren!
Ik zeg niet:
NOOIT mag verstoren,
maar je moet er soms wel een beetje voorzichtiger mee zijn?
Een mens is het waard om
met rust gelaten
te worden ...
Ik
doe dat
intussen niet met
'mijn werk': ik sticht onrust, zeggen ze, breek af, houd uitverkoop,
sleep de wereld van het geloof naar de sloop, de vuilnisbelt, het abattoir, en ga zo maar door!
Ik erken schuld, ik weet ervan, laat ik dat maar liever zeggen, maar ik weet ook wat ik doe,
en in deze korte mydiverhaaltjes door de jaren heen voer ik dus eigenlijk een soort van zelfverdediging op: korte inkijkjes in wat ons bezielt.
Heel veel meer dan korte inkijkjes zullen het niet zijn;
wat dan ook nog weer en meer onder dat laagje ligt dat de mydier onder ogen krijgt, ja dat is alleen voor g d bestemd ~ zo zie je maar weer waar je g d voor nodig hebt: om je al te nieuwsgierige mensenblikken
van het lijf te houden, er moet uiteindelijk immers
toch noch IETS 'geheim blijven'?
Het zal dus voornamelijk wel meestal blijven gaan
over de kritiek die ik uitoefen op kerkleer en kerk, seculiere bijgelovigheden en 'global society'!
MOET dat nou? Wat wil die ouwe gek toch? Kan het niet eens een keer ophouden?
Die vragen komen me bekend voor door de jaren heen, en ik lees ze zo nu en dan nog wel eens over ...
Tegelijkertijd wordt me dan voorgehouden dat zulke kritische notities passe zijn,
er zijn andere generaties opgestaan, die aan dat soort kritiek helemaal geen behoefte meer hebben,
dus "Chai", wie leest jouw mydiverhaaltjes nou nog:
wij zijn jou allang voorbij!
Als dat waar is, prachtig!
De vrijheid om helemaal zelf uit te maken wat ertoe doet en wat niet,
die is dan veiliggesteld naar het schijnt, en mij rest niets anders dan daarover de loftrompet te steken?
Maar is het wel WAAR?
Je zou zeggen,
dan hoeft geen sterveling mij meer de les te lezen,
geen drukke dominee of paarse pastoor meer een bordje met VERBODEN TOEGANG
voor mijn werk te zetten.
Maar ziedaar,
mensen die zeggen dat alles tegenwoordig anders is,
dat er allang vrijheid in kerk en maatschappij is,
want de leerstelligheid heeft men daar OOK achter zich gelaten,
juist DEZE scribenten nemen mij de maat,
verklaren mij voor een anarchistische blatante cabareteske dienstweigeraar
en vol van veel te vrijzinnige en vrijblivende woordspelingen
of zeggen dat ik 'van mijn geloof
ben gevallen'?
In mijn ogen
klopt het dus niet dat de bakens verzet zijn
en de kerken en instituties hun leer vrijgeven!
En zolang ze dat niet doen, zolang die leeer uiteindelijke de dienst moet uitmaken,
tot zolang wil ik die dozen ook BLIJVEN openmaken, kijken wat erin zit, zoals ik altijd al heb gedaan,
en mij afvragen of de inhoud niet [alweer & allang] zijn uiterste houdbaarheidsdatum
heeft overschreden?
INHOUD,
zei ik: mijn kritiek is probleemgericht,
zoals dat heet, [het gaat niet zozeer om de ouderwetse verpakking.
maar vooral om de verouderde inhoud],
NIET mensgericht!
@