mydipoesje mauw & ~hondje waf

Een stad van tien
of twintigduizend zielen is een dorp als
je het vergelijkt met een metropool van meer dan een miljoen inwoners!
Roma had genoeg aan zichzelf &
heerste over die hele wereld rond de Middellandse Zee,
tussen Britannia en Judea
en van de Zwarte Zee tot aanDode Zee.
Pompeii was zoals de meeste koloniale nederzettingen
nauw verbonden met zijn achterland door de landgoederen der rijke burgers
en de grond die het dan ook voedde en
verder verrijkte ...

Bij zijn koloniale bevolking
van vele duizenden kun je ook nog enkele duizenden rekenen
die daar verder ook nog verspreid op deze vruchtbare vulkanische grond woonden
aan de voet van de Vesuvio.

Maar nog belangrijker dan het aantal inwoners
was de gehechtheid aan de grond van de aristocratie,
die zich door de landbouw een vermogen
had verworven en die dan ook meende om geroepen te zijn
deze kolonie te besturen.

De vrijgelatenen koesterden de eerzucht
om in hun rijen te worden opgevangen en versterkten,
ondanks de toevoer van nieuw bloed,
het conservatisme van de momentele
heersende klasse?

En afgezien
van een paar van buiten komende religieuze invloeden,
waren de Pompejanen niet echt erg ontvankelijk voor de omwentelingen
en plotselinge veranderingen die elders wel plaatsvonden
onder de druk van die tijden en omstandigheden?

Voorbeelden van een nieuwe architectuur
kun je slechts vinden in een enkele wijk, en bij het wat inbreuk maken op de traditionele stadsaanleg, die door zijn dikke muren als een onneembare vesting werd verdedigd, ging men heel voorzichtig
te werk.

We kunnen dus zo nu en dan
op onze ruimtereizen door de tijd net als in mydi het dagelijkse leven omschrijven van kleine,
in zichzelf gekeerde provinciestadjes, waarvan de plaatselijke beroemdheden zich bij de geregelde verkiezingen met elkaar maten bijna
net als nu!

Onder deze omstandigheden
werden de matschappelijke tegenstellingen in stand gehouden
door een duurzaamheid van een burgerlijk en economisch ideaal met armen en rijken,
burgemeesters & sporters, Ondiep & Overdiep, vaklui en losse werklieden voor alle voorkomende werkzaamheden voor een aanzienlijk
slavenbestand ...

Er was dus eigenlijk
helemaal niet zoveel verschil als het erop aankomt
met ons mydileven van hier & nu?

De keizers in Roma
bepaalde de 'wereldpolitiek',
de locale burgers bestuurden hun zaken, betaalden hun
belastingen en probeerden alles bij het oude te houden ondanks al die oorlogen
en geruchten van strijd,
aardbevingen, overstromingen, ziekten en gebreken:
alles was wel en in kannen en kruiken
totdat het er
op los ging in hun eigen kleine leventjes tussen opstaan
en weer slapen gaan!

Pompeii was niet alleen maar
een stad waar men zich terugtrok om rust te nemen van de hectische politieke veranderingen
en 'n 'gezellige', gemoedelijke en landelijke bebouwde plaats waar de elite zich
in een zalig 'nietsdoen' terugtrok onder het genieten van alle voordelen
van hun 'moderne' beschaving?

Van deze idyllische opvattingen
is na studie niet echt veel overgebleven onderwijl!
Als vestingstad en als werkstad was zij een goed voorbeeld van de tegenstelling tussen activiteit & handel
die de tijd doen vliegen en de slaap kort doen zijn en de rust van de 'vrije tijd'
als het werk was gedaan ...

De mensen van lage afkomst zwoegden,
opdat de mensen uit de hogere stand hun geest konden gaan verheffen in geleerde,
filosofische discussies of hun tijd konden
doorbrengen met het lezen van
hun zeer geliefde nationale
schrijvers.

Het werk van de EEN
was immers voorwaarde voor de vrijheid van de ander?
Spreekt het geen boekdelen dat in de maand augustus van het jaar 79
het merendeel der rijke eigenaren
van villa's of stadwoningen de warmte hadden ontvlucht
om zich naar andere steden, buitenverblijven en kusten te begeven,
terwijl troepen slaven, die onder het bevel stonden van een vrijgelaten opzichter,
zich nu vooral bezighielden met de zorg voor het huis van de heer
of het buitenverblijf en bouwvakarbeiders daar verder
de herstelwerkzaamheden aan die woningen van de afwezige meesters
voortzetten?

Het dagelijks leven van de EEN
liep parallel aan dat van de ander;
zij waren zich [net als wij] van elkaar bestaan bewust,
maar
er lag een [heel] diepe kloof tussen hen!

Weliswaar KON
een slaaf de hoop wel koesteren
[net als in de USA?] in in betere omstandigheden te komen
[van krantenjongen tot miljonair!],
maar ~ zoals al eerder en vaker op deze virtuele cyberspeciale mydipagina's aangeduid ~
wanneer hij eenmaal was vrijgelaten,
dan kocht hij op zijn beurt weer slaven {in}:
die vrijheid gaf hem de mogelijkheid om de kloof nog wat te gaan overbruggen,
maar hij deed niets om haar echt te vullen,
zodat uiteindelijk alles eigenlijk helemaal
bij het oude bleef!