ave
als liefhebber van sprookjes,sages,legendes,mythen en ook mystiek,
vind ik het Indonesische cultuur fascinerend...
de wezens die ''half''goden en demonen voorstellen uit de verhalen,
sterk beïnvloed door het hindoeïsme, spreken met hun vele bonte ,vaak felle kleuren en patronen tot de verbeelden van de mensch...
het ziet er zo exotisch oosters uit,maar in tegenstelling van het chinees minder ''theatraal'',
of strak en steriel zo als de Japanse stijl...
het heeft nog wel het meest weg van Indische stijl, in mijn ogen, maar dan minder eng en wat deftiger...
en als men het heeft over Indonesische cultuur,mythen en mystiek, dan kan men niet om de Wajang heen, de traditionele mysterieuze schaduwspel met zijn kenmerkende poppen...
een voorstelling kan soms van zonsondergang tot zonsopgang duren ,
en erin worden klassieke thema's des levens vertolkt,zo als liefdes verhalen, familie vetes en mythen over helden die het onmogelijke of nou ja het onwaarschijnlijke weten voor elkaar te krijgen...
en zo mysterieus als het Indonesische schaduwspel zelf is,
zo zijn de wajangpoppen die de verhalen vertolken,
met hun karakteristieke gelaten en uiterlijkheden...
het is dan ook niet vreemd dat er vele mysterieuze verhalen en mythen over ze zelf bestaan...
en alhoewel vele mensen ze eng vinden, vind ik hun juist prachtig,
mysterieus mooi...