Narcisten

Er zijn veel psychische stoornissen waar ik begrip voor kan hebben. Narcisme valt daar echter niet onder.

Al op jonge leeftijd kreeg ik te maken met narcisme. Mijn vader is een narcist en een pathologisch leugenaar.

Liegen, verdraaien, teleurstellen. And repeat. Keer op keer zat ik te wachten op een vader die beloofde te komen, maar dat niet deed. Rotsmoesjes, nog meer teleurstellingen en vooral nog meer leugens.

Toen ik in groep 3 zat, raakte ik in een depressie. De juf van mijn klas maakte zich zorgen. 'Geen idee of ze hier wel uit kan komen'

Ik heb herinneringen van heel lang geleden, dat ik tussen de verwarming en de bank in lag. Starend naar de pluisjes stof op de grond, terwijl er op een radiootje naast me 'Ga je mee naar Zandvoort aan de zee' speelde.
Ik voelde niets. Vooral leegte. Het ging toen niet goed.

Op mijn negende verbrak ik zelf het contact met mijn vader. Ik kon het niet meer. De pijn, de teleurstellingen.

Er is een theorie, dat mensen met HS, de huidaandoening die ik heb, een zeer ernstig onverwerkt trauma hebben. Geen idee of het echt klopt. Maar in mijn geval wel...

Ik was te jong om te begrijpen wat er aan de hand was. En toen ik rond mijn zestiende weer contact had met mijn vader via mail, merkte ik vrij snel hoe egocentrisch hij was. Toen ik aangaf dat ik meer tijd nodig had voordat ik hem ontmoette, werd hij boos.
Ik zou hem straffen. Het was mijn wraak volgens hem.

In 2018 of 2019 had ik weer contact met hem. Inmiddels ver over de 30 en volwassen. Dit keer had ik beter in de gaten wat hij deed. Ons eerste contact bestond al uit leugens. En toen ik hem daarmee contronteerde, haalde hij er van alles bij. Ene smoes na de ander. En toen hij het gesprek niet kon winnen, verbrak hij het contact met de opmerking dat ik niet zijn dochter ben.

Dat laatste contact heeft ervoor gezorgd dat ik alles meer in perspectief kon zien. Mijn vader is ziek. Het ligt echt niet aan mij.


Mijn vader is niet de enige narcist die ik tegenkwam. Maar meestal kon ik ze goed op afstand houden.

Tot ik zeven maanden geleden in loondienst ging werken. Mijn voelsprieten werden direct geactiveerd, maar ik negeerde de waarschuwingen.

Een collega, waar ik direct mee samenwerk, was het klassieke voorbeeld van een narcist. Leek bijna alles volgens het boekje te doen. Zat enorm in de slachtofferrol, want iedereen was tegen hem. Hij probeerde me mee te krijgen in zijn verhalen, maar ik wilde dat niet.
Ik wil mensen altijd zelf een kans geven en ga niet uit van de verhalen die een ander vertelt.

Dat werd niet gewaardeerd en het resulteerde in vervelend gedrag naar mij toe. Teksten die ik schreef, plaatste hij niet. In plaats daarvan schreef hij zelf van alles, vol spelfouten. Hij hield me weg bij belangrijke besprekingen en praatte achter mijn rug.

Ik klaagde erover bij de manager, maar die leek verblind te zijn door de praatjes. Echt actie kwam er niet.
En ik besloot: hier heb ik geen zin in. Hier is geen eer te behalen. Ik ga wel iets anders doen. Bedacht een exit strategie om er weg te kunnen en gaf mijn collega niets meer om me op te pakken.
Intussen kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengd zou worden, vanwege ernstige financiële problemen bij het bedrijf. En ik wist gelukkig vrij snel al een andere baan aangeboden gekregen.

En toen begon mijn collega soortgelijk gedrag naar mijn andere collega's te vertonen.

Er brak iets bij me. Je zo idioot opstellen naar mij: doe dat. Het is frustrerend en vermoeiend, maar hij kon me absoluut niet raken zoals mijn vader ooit deed. 'Je bent niet mijn dochter' is pijnlijker dan alle shit van mn collega.
Maar.. hem zich zo zien gedragen naar jonge meiden op de afdeling, daar had ik ee serieus probleem mee. En toen 1 van de meiden naar hr stapte, deed ik dat ook. Als een klokkenluider heb ik alles wat ik heb gezien, gehoord en meegemaakt op tafel gegooid.

In totaal zijn er 8 klachten ingediend tegen hem. Vier van afdeling marketing, 2 van it en 2 van sales.
Hr nam het serieus en de ogen van de manager werden ook eindelijk geopend.

Er is een gesprek geweest tussen hr, de manager en hem, ruim twee weken geleden. Schijnbaar heeft hij in het gesprek gehoord dat zn contract niet verlengd zou worden.

Sinds het gesprek is hij niet meer op het werk geweest. Vandaag begon zn derde week afwezigheid. Manager mag er niets over zeggen, maar heeft wel losgelaten dat een verzuimarts bij betrokken is inmiddels.
Zijn contract loopt 1 april af en we verwachten dat hij niet meer komt.

Vandaag was mijn laatste werkdag. Een vreemde, hectische dag, waarin veel collega's slecht nieuws te horen kregen.
7 maanden heb ik in het bedrijf gewerkt. Het was super intensief en slopend.

Maar wat ben ik trots op mezelf. Dat ik de narcist zn ware aard heb kunnen laten zien. Dat ik mijn collega's enigszins kon beschermen tegen zn gedrag.

Heel gek nu wel. Dit hoofdstuk is afgesloten. Veel geleerd over mezelf. En ik kijk uit naar iets nieuws. Al ben ik ook wel echt even kapot.

Welterusten.