niet bestaand voor iedereen

Ik was met hem aan het praten.. en toen ging ie weg.. en kwam later weer terug. En nu weet ik niet als hij met mij nog gaat praten... maar misschien wel. Ik wil echt weg rennen. Dit doet me zoveel pijn nu. Ik kijk in de spiegel en staar naar de persoon die terug naar mij kijkt... het monster die ik heb gecreeerd... met behulp van iedereen.
Ik geef me over... ik geef op. Elke seconde pijn voelt als een eeuwigheid.
Ik haat de persoon die ik zie in de spiegel.. de persoon die ik ben geworden. Het is nu tijd om mijn angsten aan de kant te zettuh.. en het monster in m'n spiegel te doodde.
Stiekem vind ik hem niet meer leuk, want ik krijg hou gevoelens..
En dat is wat niemand kan zien...
Ik wil dat dit allemaal weg gaat.. verdwijnt. Ik wil dat iedereen me vergeet... vergeet dat ik bestond.. vergeet alles over mij... net alsof ik nooit geboren was.
Ik wens dat dat echt kon gebeuren.....
Het zou dingen zo beter maken... op die manier kan ik de mensen waar ik van hou geen pijn meer doen...
Ik bibber helemaal en kan haast niet typen. Ik probeer de tranen te onder drukke en sterk te blijven... maar ik kan me tranen niet meer onder drukken ze beginnen te vallen. Nu wille ze niet meer stoppen met vallen.
Ik wil verhuizen naar ergens anders. Verhuizen omdat ik moe ben om de mensen waar ik van hou pijn te doen. Maar hij zei me als ik weg zou gaan... ik de mensen waar ik van hou ook weer pijn zou doen..
Ik wou dat ik wist wat hij bedoelde.. ik denk dat hij bedoeld dat ik hem dan pijn zou doen.. en dat is iets dat ik niet zou durven te doen.
Ik zit nog steeds te twijfelen.. blijf ik? of ga ik weg? Vooraltijd.....