Zijn handafdrukke in m'n nek zijn gegraveerd..

De herinnering van laatst komt steeds weer in m'n gedachte.
Verkeerd begrepen worden en daarna een agressieve lag over je heen krijgen.
Waar zijn handen te pas kwamen.
Wanneer ik er weer aan denk wekt het angst bij mij op.
Maar het allerergste van dat alles is dat ik meteen terug in tijd denk.
Aan het verleden, hoe ver het ook mag wezen, herinner ik me het als de dag van vandaag.
Soms snap ik niet hoe mensen geen rekening kunnen houdde met iemands emotie's.
Zo egoistisch kunnen zijn om alleen hun kant te geloven terwijl ze niks weten.
Zulke dingen doen PIJN!
Ik probeer echt m'n best om alles zo perfect mogelijk te doen voor hem.
Maar het lijkt net als alles wat ik doe fout is.
Ik ben al zoveel veranderd voor hem, omdat ik teveel van hem hou.
Ik wil hem gewoon niet kwijt, en omdat waar te maken.
Is de prijs hoog.
Want ik weet hij zou nooit veranderen voor mij__
Hoe hoog en laag ik wil springen.
Soms vraag ik me wel eens af,
als hij wel inzit wat ik allemaal doorsta voor hem al die veranderingen.
Niemand heeft ooit gezegd om te veranderen,
maar ik wil deze relatie zo graag lang behoudde dat het wel moet.
Ookal wordt mijn plezier en/of hobby's daarmee ontnomen.
Je kan misschien wel zoveel van iemand houdden maar die gene volledig wille begrijpen,
is een heel ander verhaal.


Alleen nu weet ik dat zijn handafdrukke in m'n nek zijn gegraveerd.
Ze vervagen misschien wel in de loop van tijd.
Maar dat heeft tijd nodig.
Voordat het een nare herinnering wordt.
Net als al die andere blauwe plekken die mensen op m'n ziel hebben gemaakt.



27-12-2005