Niet gelukkig ?

Hmm.. waar zal ik beginnen.
De laatste tijd voel ik mij zo moe.. heb ik soms echt nergens zin in en denk ik waarom zou ik nog moeite doen voor alle dingen.
Ik heb er eens over na gedacht en ik denk gewoon al een tijdje dat ik niet echt gelukkig ben.
Er zijn zoveel dingen waarvan ik denk: dit heeft daar echt wel iets mee te maken.
Eigenlijk weet ik helemaal niet hoe ik deze gevoelens moet verwoorden.. zelfs niet wanneer ik schrijf.
Ik probeer wel eens een gesprek met Jelle aan te knopen, maar die ziet het niet.
Hij merk het wel wanneer ik niet vrolijk ben bijvoorbeeld, maar hij ziet verder niets.
Ook daarvan vraag ik mij dan af: is dit wel de juiste persoon voor mij?
Aan de ene kant heeft hij mij enorm geholpen, meer zelfvertrouwen gegeven, was er toch altijd wel voor mij wanneer ik bijvoorbeeld ruzie had met mijn ouders.. hij heeft mij leren vertrouwen, rustig en positief te zijn tegenover dingen.
Maar toch lijkt het alsof ik iets in mijn leven mis.
Het vervelende is alleen dat ik niet weet wat.
Het kunnen zoveel dingen zijn..
Nu probeer ik al deze gevoelens eens te beschrijven, omdat ik hoop er ooit achter te komen hoe ik dit vorm kan geven in mijn leven.
Ben zojuist onder de douche vandaan gekomen. Dan ben ik helemaal alleen thuis, niemand die mij ziet of hoort.. en dan ga ik weer denken. WAAROM voel ik mij zo?
Ik ga zo met H naar het centrum.. lekker kletsen lekker gezellig altijd, maar eigenlijk wil ik haar gewoon eens vertellen hoe ik mij voel..
Maar telkens wanneer ik de mensen zie die om mij geven gaat automatisch dat masker op.
En verdwijnt ineens dat lege en slechte gevoel. Ik kan die dingen alleen maar zeggen in een SMS, of op MSN lijkt het wel.
Vandaag heb ik H een SMS gestuurd waarin ik zei: ik vertel je vanavond wel waarom ik een beetje depri ben..
De vraag is natuurlijk: ga ik dat dan ook werkelijk doen?

Vandaag naar R'dam geweest voor een verjaardagskado voor Mark.
Ik liep in de stad, alleen.. en zag al die mensen.
Toen ik bij de meto stond dacht ik: zou ik er voor springen, zou ik het durven?
Waarom zou ik dat dan zo doen?.. Denk aan die chauffeur.. dat wil je hem ook niet aan doen.
Denk aan de mensen die het allemaal zien.
En de pijn.. alles. Nee.. ik doe zoiets niet. Maar zojuist onder de douche dacht ik: volgens mij is het niet helemaal goed als ik hier aan denk uberhaupt !?

Nou.. ik ga nog een ander stukje schrijven, want dit lijkt weer dood te lopen..
Ik weet gewoon niet wat ik er mee moet.