Oma
Ik heb net een gesprek gehad met mijn geweldige oma, die het onsamenhangende gelul van mij voor lief neemt en samen met me huilt als ik dat wil en ook doorvraagt om achter bepaalde dingen te komen, waar ik zelf nog niet eens achter was.
Dat ik eigenlijk niet alleen wil wonen, omdat ik dat nog nooit heb gedaan en ik erg hang aan mensen. Ik ben te afwachtend om werkelijk zelf een huis te gaan zoeken voor mezelf, maar ga liever op zoek naar een huis waar al van alles is gedaan of waar er meerdere mensen aan meehelpen. Gewoon om het feit dat als het mislukt, dat het niet alleen mijn schuld is. Of dat omdat het met andere mensen is, dat ik me verplicht voel om het te laten lukken. Wat een voorwaarde om met mensen te gaan samenwonen, nietwaar? Ik geloof dat de mensen die ik heb gevraagd om met me samen te gaan wonen, zich nu enorm gevleid voelen. Not.
Ook het feit dat ik Alain zo geweldig vind, omdat hij me uitdaagt. Uitdaagt om mijn mening te geven, meteen en niet achteraf of dat hij me van me af laat bijten. Dat ik het gevoel heb, ondanks dat ik dat nog niet, maar wel dat ik alles kan zeggen, wat me dwars zit. Gewoon omdat hij zo lief is, maar ook de nodige klootzaktrekjes kan hebben, die schijnbaar moeten verbergen dat hij zo lief is.
Dat ik bang was, dat mijn opa en oma mij eigenlijk liever kwijt dan rijk waren. Want dat gevoel kreeg ik er echt van. Ik kan het niet precies onder woorden brengen hoe dat kwam en hoe ik me er precies over voelde, maar het was gewoon het gebruikelijke gevoel van ongewenstheid, dat volledig was gebaseerd op irreële reden, zoals dat gewoonlijk is. Ik moet dat stomme irritante gedoe maar eens gauw afleren, want het brengt me in meer problemen, dan ik ooit voor mogelijk hield, zoals het in het verleden heeft gedaan.
Ik heb nog steeds moeite om mijn gedachten te laten spreken waar mijn grootouders bij zijn, maar af en toe treffen ze me in een zwak moment, zoals wanneer ik teveel stress en dan vertel ik alles. Alles wat me op dat moment dwarszit. Achteraf heb ik daar een gemengd gevoel over. Opgelucht, omdat ik het met iemand gedeeld heb en bang, want ik heb toch weer een klein stukje laten zien van mijzelf.
Dat ik eigenlijk niet alleen wil wonen, omdat ik dat nog nooit heb gedaan en ik erg hang aan mensen. Ik ben te afwachtend om werkelijk zelf een huis te gaan zoeken voor mezelf, maar ga liever op zoek naar een huis waar al van alles is gedaan of waar er meerdere mensen aan meehelpen. Gewoon om het feit dat als het mislukt, dat het niet alleen mijn schuld is. Of dat omdat het met andere mensen is, dat ik me verplicht voel om het te laten lukken. Wat een voorwaarde om met mensen te gaan samenwonen, nietwaar? Ik geloof dat de mensen die ik heb gevraagd om met me samen te gaan wonen, zich nu enorm gevleid voelen. Not.
Ook het feit dat ik Alain zo geweldig vind, omdat hij me uitdaagt. Uitdaagt om mijn mening te geven, meteen en niet achteraf of dat hij me van me af laat bijten. Dat ik het gevoel heb, ondanks dat ik dat nog niet, maar wel dat ik alles kan zeggen, wat me dwars zit. Gewoon omdat hij zo lief is, maar ook de nodige klootzaktrekjes kan hebben, die schijnbaar moeten verbergen dat hij zo lief is.
Dat ik bang was, dat mijn opa en oma mij eigenlijk liever kwijt dan rijk waren. Want dat gevoel kreeg ik er echt van. Ik kan het niet precies onder woorden brengen hoe dat kwam en hoe ik me er precies over voelde, maar het was gewoon het gebruikelijke gevoel van ongewenstheid, dat volledig was gebaseerd op irreële reden, zoals dat gewoonlijk is. Ik moet dat stomme irritante gedoe maar eens gauw afleren, want het brengt me in meer problemen, dan ik ooit voor mogelijk hield, zoals het in het verleden heeft gedaan.
Ik heb nog steeds moeite om mijn gedachten te laten spreken waar mijn grootouders bij zijn, maar af en toe treffen ze me in een zwak moment, zoals wanneer ik teveel stress en dan vertel ik alles. Alles wat me op dat moment dwarszit. Achteraf heb ik daar een gemengd gevoel over. Opgelucht, omdat ik het met iemand gedeeld heb en bang, want ik heb toch weer een klein stukje laten zien van mijzelf.
31 aug 2005
- meld ongepast verhaal
-
PrankDemon
woensdag 31 augustus 2005 23:50
Je oma klinkt lief. Als je dan toch iemand moet vertrouwen, dan lijkt zij me de persoon bij uitstek?
-
papilion
donderdag 01 september 2005 00:06
Dat is ze ook.. Ik schrijf mensen soms gewoon te snel af..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 nov 2005 Soms ( 4 )
- O 22 nov 2005 Fuck jullie! ( 4 )
- O 22 nov 2005 Ik ben dood ( 9 )
- O 22 nov 2005 Spanning van een boek
- O 21 nov 2005 {schilderij} van een vriendin ( 6 )
- O 20 nov 2005 {schilderij} Definitieve versie van een vriend ( 6 )
- O 20 nov 2005 Schilderij van een vriend ( 3 )
- O 19 nov 2005 De zondes van dit tijdperk
- O 19 nov 2005 Sluipwegwijzer (tekening) ( 9 )
- O 17 nov 2005 Selfabsorbed ( 3 )
- O 15 nov 2005 Metafoor als paradox ( 2 )
- O 08 nov 2005 Straf voor onschuld ( 5 )
- O 07 nov 2005 Zoektocht naar je innerlijke ik ( 2 )
- O 01 nov 2005 Oorlog der verveelde huisvrouwen
- O 30 okt 2005 Sick ( 1 )